«علیاکبر قربانی» در گفتوگو با سایت موسیقی ما از اجرای ارکستر سازهای ملی گفت
تولد یک ارکستر
موسیقی ما - شب گذشته ارکستر سازهای ملی ایران به رهبری «علی اکبر قربانی»، کنسرت مایستری «سینا جهانآبادی» و خوانندگی وحید تاج در حالی روی صحنه رفت که قطعاتی از هنرمندانِ ایرانی معاصر و آهنگسازانِ کلاسیک را اجرا کردند و «امین غفاری» به عنوان سولیستِ ویولون اجرایی بینظیر از خود نمایش داد.
«ارکستر سازهای ملی ایران» در این اجرا قطعاتی چون وییت ابن سینا و چهارگاه برای ویلن و ارکستراثر« فرهاد فخرالدینی»، لزگینکا اثر« ارام ایلیک خاچاطوریان» آهنگساز اهل ارمنستان در دوره حکومت اتحاد جماهیر شوروی، رنگ شرقی اثر «موسی معروفی» ردیف دان و نوازنده تار دوران معاصر، موج با شعری از «فریدون مشیری» اثر فرهاد فخرالدینی، خوش آمدی اثر«رضا نارون»، بهار من با شعری از «منیره طاها» اثر آهنگساز شهیر ایرانی «علی تجویدی»، ریتمهای آذربایجان اثر «توفیق علی اف» با تکنوازه نقاره «وحید اسدللهی»، شورآفرین اثر «علی اکبر قربانی»، هورا استاکاتو اثر «گریگوری هوراش دینیکو»، پرواز زنبور عسل اثر مشهور « نیکلای آندره ویچ ریمسکی کورساکف» آهنگساز روسی، به یاد صبا اثر «جواد لشکری»، دگر چه خواهی اثر «حبیب الله بدیعی» و خاک مهر آیین اثر « علی اکبر قربانی» را اجرا کرد.
«علیاکبر قربانی» - آهنگساز و رهبرِ ارکستر سازهای ایرانی- در گفتوگو با سایت «موسیقی ما» دربارهی این اجرا میگوید: «ما در این کنسرت، علاوه بر سازهای ایرانی از سازِ پیانو نیز بهره بردیم، چرا که اصولا سازهای ایرانی، سازهایی ملودیپرداز و سولیستی هستند و از آنجا که ما در این رپرتواز نیاز به سازِ باس داریم، از پیانو بهره بردیم. این اتفاقی معمول در تمامی ارکسترهای ملی کشورهای مختلف سات که علاوه بر سازهای کلاسیکِ خودشان، از سازهایی چون پیانو، فلوت، کلارینت و کنترباس بهره میگیرند. در این اجرا البته بارِ اصلی بر دوشِ نوازندگانِ ایرانی است.»
او ادامه میدهد: «قطعاتی که در این ارکستر اجرا میشود، مشابه قطعاتِ سمفونیک و ملی است و ما به هیچوجه صدایی اونیسون از ارکستر نمیشنویم.»
«علیاکبر قربانی» دربارهی نحوهی شکلگیری ارکستر سازهای ملی میگوید: «سفارش تشکیلِ این ارکستر از طرف فستیوال موسیقی قزاقستان، به استاد «فرهاد فخرالدینی» داده شد و ایشان این وظیفه را به من محول کردند تا با نظارتِ ایشان فعالیت کنیم. در واقع استاد فخرالدینی از همان ابتدا تاکنون، این ارکستر را مورد حمایتهای معنوی و علمی خویش قرار دادهاند؛ اما قطعاتی که شما در این کنسرت شنیدید، ارکسترهایی بودند که همهشان را من برای این ارکستر تنظیم کردم؛ متاسفانه تعداد آهنگسازانی که برای این ارکسترها قطعه بنویسند؛ بسیار کم است؛ چون تعداد کسانی که به تکنیکهای کلاسیک و موسیقی ایرانی تسلط داشته باشند، بسیار اندک است و تنها میتوان به نمونههای اندکی اشاره کرد که قدرتِ نوشتنِ آثاری از این دست را داشته باشند. ارکستر موسیقی ملی، تولید کننده است، ما آرشیو چندان کاملی از موسیقی ایرانی برای ارکستر نداریم و باید یا کارهای تکراری بزنیم یا کارهای جدید ساخته شود که این نیازمند سفارش به آهنگسازان است.»
او میگوید نبودِ رپرتوار مشکلِ بزرگی است که ارکسترهایی از این دست دارند: «این مشکل در صورتی مرتفع خواهد شد که بخشهای فرهنگی سرمایهگذاری کنند و به آهنگسازانِ سفارشی قطعه بدهند که آنها را تشویق به نوشتنِ آثارِ جدید کنند. دلیلِ اینکه چهرههایی چون همایون خرم و علی تجویدی در این دوره ظهور نمی کنند، به علت مشکلاتِ مدیریتی و اعمال سلیقههای شخصی بود که سببِ رنجش هنرمندان و عدم فعالیتِ آنان شده است. موسیقی ملی ما با این ترکیب خاص که از زمانِ «علینقی وزیری» شروع شده و تاکنون ادامه داشته، فراز و نشیبِ بسیاری به خود دیده است.»
«ارکستر سازهای ملی ایران» در این اجرا قطعاتی چون وییت ابن سینا و چهارگاه برای ویلن و ارکستراثر« فرهاد فخرالدینی»، لزگینکا اثر« ارام ایلیک خاچاطوریان» آهنگساز اهل ارمنستان در دوره حکومت اتحاد جماهیر شوروی، رنگ شرقی اثر «موسی معروفی» ردیف دان و نوازنده تار دوران معاصر، موج با شعری از «فریدون مشیری» اثر فرهاد فخرالدینی، خوش آمدی اثر«رضا نارون»، بهار من با شعری از «منیره طاها» اثر آهنگساز شهیر ایرانی «علی تجویدی»، ریتمهای آذربایجان اثر «توفیق علی اف» با تکنوازه نقاره «وحید اسدللهی»، شورآفرین اثر «علی اکبر قربانی»، هورا استاکاتو اثر «گریگوری هوراش دینیکو»، پرواز زنبور عسل اثر مشهور « نیکلای آندره ویچ ریمسکی کورساکف» آهنگساز روسی، به یاد صبا اثر «جواد لشکری»، دگر چه خواهی اثر «حبیب الله بدیعی» و خاک مهر آیین اثر « علی اکبر قربانی» را اجرا کرد.
«علیاکبر قربانی» - آهنگساز و رهبرِ ارکستر سازهای ایرانی- در گفتوگو با سایت «موسیقی ما» دربارهی این اجرا میگوید: «ما در این کنسرت، علاوه بر سازهای ایرانی از سازِ پیانو نیز بهره بردیم، چرا که اصولا سازهای ایرانی، سازهایی ملودیپرداز و سولیستی هستند و از آنجا که ما در این رپرتواز نیاز به سازِ باس داریم، از پیانو بهره بردیم. این اتفاقی معمول در تمامی ارکسترهای ملی کشورهای مختلف سات که علاوه بر سازهای کلاسیکِ خودشان، از سازهایی چون پیانو، فلوت، کلارینت و کنترباس بهره میگیرند. در این اجرا البته بارِ اصلی بر دوشِ نوازندگانِ ایرانی است.»
او ادامه میدهد: «قطعاتی که در این ارکستر اجرا میشود، مشابه قطعاتِ سمفونیک و ملی است و ما به هیچوجه صدایی اونیسون از ارکستر نمیشنویم.»
«علیاکبر قربانی» دربارهی نحوهی شکلگیری ارکستر سازهای ملی میگوید: «سفارش تشکیلِ این ارکستر از طرف فستیوال موسیقی قزاقستان، به استاد «فرهاد فخرالدینی» داده شد و ایشان این وظیفه را به من محول کردند تا با نظارتِ ایشان فعالیت کنیم. در واقع استاد فخرالدینی از همان ابتدا تاکنون، این ارکستر را مورد حمایتهای معنوی و علمی خویش قرار دادهاند؛ اما قطعاتی که شما در این کنسرت شنیدید، ارکسترهایی بودند که همهشان را من برای این ارکستر تنظیم کردم؛ متاسفانه تعداد آهنگسازانی که برای این ارکسترها قطعه بنویسند؛ بسیار کم است؛ چون تعداد کسانی که به تکنیکهای کلاسیک و موسیقی ایرانی تسلط داشته باشند، بسیار اندک است و تنها میتوان به نمونههای اندکی اشاره کرد که قدرتِ نوشتنِ آثاری از این دست را داشته باشند. ارکستر موسیقی ملی، تولید کننده است، ما آرشیو چندان کاملی از موسیقی ایرانی برای ارکستر نداریم و باید یا کارهای تکراری بزنیم یا کارهای جدید ساخته شود که این نیازمند سفارش به آهنگسازان است.»
او میگوید نبودِ رپرتوار مشکلِ بزرگی است که ارکسترهایی از این دست دارند: «این مشکل در صورتی مرتفع خواهد شد که بخشهای فرهنگی سرمایهگذاری کنند و به آهنگسازانِ سفارشی قطعه بدهند که آنها را تشویق به نوشتنِ آثارِ جدید کنند. دلیلِ اینکه چهرههایی چون همایون خرم و علی تجویدی در این دوره ظهور نمی کنند، به علت مشکلاتِ مدیریتی و اعمال سلیقههای شخصی بود که سببِ رنجش هنرمندان و عدم فعالیتِ آنان شده است. موسیقی ملی ما با این ترکیب خاص که از زمانِ «علینقی وزیری» شروع شده و تاکنون ادامه داشته، فراز و نشیبِ بسیاری به خود دیده است.»
تاریخ انتشار : جمعه 26 بهمن 1397 - 14:45
افزودن یک دیدگاه جدید