موسیقی ما - سی و پنجمین نشست آیین آواز فرهنگسرای ارسباران با عنوان «آوازخوانِ در سکوت» به نکوداشت امیر مداح، آوازخوان و مدرس پیشکسوت موسیقی اختصاص دارد. در این برنامه «سهیل محمودی» شاعر و ترانه سرا، «شهرام صارمی» و «صادق چراغی» از اساتید موسیقی سخنرانی می‌کنند.
 
مداح در بخش دیگر نشست از زندگی، فعالیت‌های هنری و شیوه آوازی خود سخن می‌گوید. احمد طالبی‌نژاد منتقد مشهور سینما که سابقه فعالیت به عنوان بازیگر تئاتر را در سال‌های دور در کارنامه دارد نیز از دوستی و همکاری‌اش با مداح و آوازخوانی وی در نمایش‌های چهار دهه پیش به خاطره گویی می‌پردازد.
 
آوازخوانی مداح در دستگاه راست‌پنجگاه با همراهی حسن علی‌نژاد نوازنده (از شاگردان زنده‌یاد جلال ذوالفنون) با ساز سه‌تار از اجراهای ویژه موسیقی در این نشست است.
 
آواز خوانی مرتضی غزنوی و سعید خلج بخش‌های دیگر این برنامه است.
 
امیر مداح سال ۱۳۴۱ در قنات‌آباد (نزدیک محلة مولوی) شهر تهران متولد شد. اولین نغمه‌های زندگی را نزد پدرش زنده‌یاد حسین مداح (تعزیه‌خوان قدیمی) آموخت و از ۹ سالگی در تعزیه‌ها با پدر همراه شد، معمولاً نقش موافق‌خوان‌های جوان را برعهده می‌گرفت. امیر مداح سال ۱۳۵۸ نزد رکن‌الدین خسروی به فراگیری هنر تئاتر پرداخت. وی در تئاتر به تلفیقی از دو هنر نمایش و موسیقی اندیشید که بازی و آوازخوانی هم‌زمان او در چند اجرای صحنه‌ای ماحصل آن بود.
 
مداح سال ۱۳۶۰ در گروه چاووش نزد نصرالله ناصح‌پور به فراگیری ردیف و نزد کریم صالح‌عظیمی به آموختن روایت عبدالله‌خان دوامی از ردیف آوازی مشغول شد. سال ۱۳۶۱ در گروه معارف رادیو خواندن اشعار مذهبی و عرفانی را زیر نظر زنده‌یاد حسین صبحدل پیش گرفت که اجرای آموخته‌هایش تا امروز و پس از کوچ همیشگی استادش نیز ادامه دارد. از امیر مداح آثار فراوانی از جمله چند اثر ارکسترال به آهنگسازی هادی آرزم در آرشیو رادیو و تلویزیون موجود است که هنوز هم پخش می‌شود.
 
این آوازخوان سال‌های اخیر وقت خود را به تربیت و آموزش هنرجویان آواز اختصاص داده است. دارابودن لحن و صدای شخصی و دقت در تلفیق شعر و موسیقی و ارائه جمله‌بندی‌های صحیح از مشخصه‌های آواز مداح است که در کنار صدای گرم و پراحساس او همواره تحسین مخاطبان را برانگیخته است. در یک کلام تأکید این خواننده همواره بر اجرای مداوم آواز بوده و البته در این راه چند تصنیف نیز از خود به یادگار گذاشته است. بنابراین او خواننده‌ای است که بیشتر با آوازخوانی شناخته می‌شود تا قطعات ضربی و تصنیف و ترانه. هرچند که از بد حادثه آنچنان که شایسته اوست قدر ندیده و البته همچنان حنجره و صدایش را حفظ کرده و یکی از امیدهای آواز ایرانی در مسیر احیای این هنر گرانسنگ در این چندساله بوده است.