دل دل نكن، حرفي بزن
حرفي بزن بی گفتگو
بی زمزمه،بی همهمه
حرفی بزن بی های وهو

بي دغدغه حرفی بزن
شب می رود، دل دل مكن
اين لحظه ها را بی تپش
از كف مده، باطل مكن

وا كن لب از لب نازنين
چيزی بگو ،حرفی بزن
چرخی بزن با شعر شب
چيزی بگو از من به من

وا کن لب از لب نازنینم
وقتی کسی جز ما نمانده
شب مانده و شعر و من و تو
چیزی به صبح اما نمانده

پروانه پوشم كن اگر
آيينۀ عريانی ام
دريا بنوشانم اگر
صحرای سرگردانی ام

فرياد كن در شب مرا
شايد شب آغازم كند
شايد لب از لب واكنی
شب قصه پردازم كند

نو كن مرا بي ماه نو
باغم كن از گل گفتنت
وقتي كه پر وا می كند
پروانۀ پيراهنت

وا کن لب از لب نازنینم
وقتی کسی جز ما نمانده
شب مانده و شعر و من و تو
چیزی به صبح اما نمانده