فرشید اعرابی از آن دست هنرمندانی ست که ظهورش در موسیقی مجاز و مجوز دار ایران ، با سلایق نه چندان راک پسند مسئولین ، کمی عجیب بنظر می رسد . فارغ از هنر وی در تلفیق موسیقی متال با ملودی ایرانی و استفاده زیبا و بجا از ترانه ها و اجرای قوی و مقتدرانه ، نقطه ضعف بسیار بزرگی در این آلبوم مخاطب را آزار میدهد . کلیه آهنگها در استودیوی نیروانا توسط شخص فرشید اعرابی ضبط شده . کیفیت آهنگها (حتی از روی نسخه CD انتشار یافته توسط هزارترانه) بسیار پایین است ، تجانس مشخصی بین vocal و سازها وجود ندارد ، خلاصه بگویم ، ضبط یک آهنگ راک روش و شیوه و هنر خاص خود را میطلبد و با ضبط یک اثر پاپ یا سنتی یا کلاسیک کاملا متفاوت است . در مقایسه آلبوم سکوت راوی با آلبوم پنهان ، موسیقی فرشید اعرابی افت قابل مشاهده ای داشته است . این افت تا اندازه ای عجیب است که بیشتر از آنکه دلیل آن کمکاری اعرابی باشد ، به ممیزی سختگیرانه مسئولین بر میگردد . امیدوارم روزی اعرابی را بروی صحنه ببینیم .