موسیقی ما - مینا آتشی: حامد حنیفی که یکی از آهنگساز‌ها و تنظیم کننده‌های مطرح موسیقی است، از آن دست موزیسین‌هایی است که همیشه فکر‌ها و برنامه‌های تازه‌ای برای حضور متفاوت در عرصه موسیقی دارد. او به تازگی وارد عرصه خوانندگی شده و در حال تهیه آلبومی با صدای خودش نیز است. گفتگویی با او داشتیم که از نظرتان می‌گذرد.

• از چه زمانی به صورت حرفه‌ای وارد عرصه موسیقی شدی؟

من از کودکی پیانو می‌زدم اما خیلی جدی به موسیقی فکر نمی‌کردم و بیشتر جنبه تفریحی داشت و حتی تحصیلاتم در زمینه گرافیک و چاپ بود. اما اولین بار در دوره سربازی شروع به ساخت موسیقی بی‌کلام برای یک مجموعه مستند کردم و همین جرقه‌ای بود برای اتفاق‌های بعدی. کمی بعد یک ملودی برای کسی ساختم و وقتی اجرا شد اکثریت اطرافیانم تشویقم کردند که باز هم کار بسازم. البته‌‌ همان سال‌ها هم به عنوان شنونده حرفه‌ای موزیک پاپ را دنبال می‌کردم اما در واقع اصلا فکر نمی‌کردم روزی آهنگساز حرفه‌ای شوم و استودیو شخصی داشته باشم. کم‌کم تعداد کار‌هایم بیشتر شد و سفارش کار بیشتر می‌گرفتم و در واقع از سال ۸۶ رسما وارد دنیای حرفه‌ایی‌ها شدم. اما در مورد تنظیم ۲ سال دوره‌های کنترپوان و هارمونی را نزد اساتید مختلفی گذراندم که جا دارهدهمین‌جا از آن‌ها تشکر کنم.

• وضعیت آهنگسازی و تنظیم را در موسیقی سال‌های اخیر چگونه می‌بینی؟

من معتقدم همانطور که همه چیز به مرور زمان پیشرفت کیفی می‌کند حتما موزیک هم باید به این‌جا می‌رسید و این دگرگونی عمیق در ملودی‌ها و به خصوص تنظیم‌ها را بسیار می‌پسندم و ابدا به این جمله کلیشه‌ای که اوج دوران موسیقی ما دهه ۵۰ بوده اعتقاد ندارم. در‌‌ همان دوران هم کار ضعیف تولید شده و امروز هم آثار ماندگار تولید می‌شود و این ارتباطی به یک دوره زمانی ندارد. اینکه موسیقی پاپ به سمت الکترونیک شدن پیش رفته یک پدیده جهانی بوده و به نظر من هر موزیسینی جلوی این اتفاق ایستادگی کند در واقع خودکشی شغلی کرده و اگر ما به موسیقی روز دنیا نزدیک نشویم مثل خیلی هنرهای دیگر از تمامی جهات دچار ضعف و عقب‌ماندگی می‌شویم.

• اکثرا حامد حنیفی را به عنوان آهنگساز می‌شناسند، چه شد که وارد عرصه خوانندگی شدی؟

همیشه گفتم و این مصاحبه بهترین فرصت است که تاکید کنم من آهنگساز و تنظیم‌کننده هستم و خوانندگی برای من همیشه در درجه دوم اهمیت قرار دارد. اما حقیقت این است که همیشه وقتی کار‌هایم را به عنوان شاهد برای خواننده‌ها می‌خواندم از همه می‌شنیدم چرا خودت نمی‌خوانی؟ کم‌کم به این نتیجه رسیدم فقط یک تک کار بخونم و اگر مقبول جامعه بود ادامه بدهم و بدون اغراق بعد از این‌که قطعه اول را خواندم و منتشر شد همه و حتی افراد فوق‌العاده حرفه‌ای و سخت‌گیر در جامعه موزیک کارم را پسندیدند و این حمایت معنوی برای من مهم بود. جالب است بدانید روزی که قطعه دوم را خواندم از یک سایتی بهم زنگ زدند و گفتند در روز اول این کار ۸۵۰۰ بار دانلود شده است، باورم نمی‌شد که دارم حرفه‌ای می‌خوانم و این همه علاقه‌مند دارم. به مرور کار به جایی رسید که به زودی اولین آلبومم را منتشر می‌کنم. یک دلیل دیگر هم داشتم و آن هم این بود که بعضی از کار‌هایم را خواننده‌ها آن‌طوری که باید اجرا نمی‌کردند، اما در کل ابدا به hit خواندن اعتقادی ندارم و ترجیح می‌دهم آثاری بخوانم که در عین به روز بودن قابلیت شنیداری در چند سال آینده را هم داشته باشد و به اصطلاح ماندگار باشند اما جدا در زمانی که عزیزانی مثل حامی و اصفهانی به این زیبایی می‌خوانند واقعا خودم را خواننده نمی‌دانم.

• با توجه به این‌که در سال گذشته حضور پررنگی در عرصه آهنگسازی و تنظیم داشتی چه عواملی را باعث موفقیت یک آلبوم می‌دانی؟

اگر اجازه بدهید این سوال را کمی مفصل پاسخ بدهم؛ ببین من با توجه به سه سالی که وارد دنیای پاپ شدم و حرفه‌ای کار می‌کنم به لطف خدا خیلی پرکار محسوب می‌شوم اما یکی از دلایلش این است که همیشه از تجربیات دیگران و قدیمی‌تر‌ها استفاده کرد‌ه‌ام و هرگز به آزمون و خطا دست نزدم. به نظر من یکی از ارکان یک آلبوم پاپ (در ایران) بخش ترانه است و حضور ترانه‌سرایان با تجربه را برای یک آلبوم، بسیار حیاتی می‌دانم. نباید یادمان برود که مردم اول شعر یک اثر را حفظ می‌کنند و به واسطه آن ملودی را به خاطر می‌سپارند. رکن بعدی یک آلبوم خوب هدفمند بودن گروه است. یعنی از ابتدا بدانند که می‌خواهند یک آلبوم اکتیو و به روز و به اصطلاح ماشینی تولید کنند یا در پی ماندگاری در اذهان مردم هستند. من مخالف موزیک‌های مهیج نیستم اما برای هر آلبومی ۲ یا ۳ تراک اکتیو کافی است و نباید یک سری کار تولید شود که یک سال بعد به علت کهنه‌گی در تنظیم و سبک حتی یک بار نشود به آن گوش داد. مورد بعدی در کیفیت صوتی و بصری آلبوم است که استفاده از سمپل یا نوازندگان و رکورد حرفه‌ای و میکس و مس‌تر گرفته تا طراحی و و چاپ پک آلبوم، همه و همه تاثیرگذار خواهد بود. دو مورد آخر و از همه مهم‌تر این‌که اولا هر خواننده باید ترانه و ملودی‌هایش را طوری انتخاب کند که مناسب گستره صدایش باشد و اگر از استایل فلان خواننده خوشش می‌آید دلیل نمی‌شود که مثل‌‌ همان خواننده بخواند

و مورد دوم این‌که گروه یک آلبوم نباید متنوع باشد. اگر به آلبوم‌های موفق سال‌های گذشته ایران و جهان نگاهی داشته باشیم حتما خواهیم دید که آلبوم‌های موفق همیشه ۱ یا ۲ آهنگساز دارد و در ‌‌نهایت ۲ ترانه‌سرا و ۲ تنظیم‌کننده و تمام قطعات در یک استودیو ضبط و میکس شده است. من به شدت مخالف یک آلبوم با ۸ آهنگساز و ۸ شاعر هستم. به خصوص خواننده تازه کار، به دلیل این‌که خواننده اگر در آلبوم اول سبک خودش را پیدا نکند تا آخر گیج می‌زند و این بد‌ترین آفت برای یک خواننده است. به همین دلیل من همیشه فقط سفارش فول آلبوم می‌پذیرم و سعی می‌کنم تک تراک کار نکنم.

• بیشتر به چه سبکی از موسیقی علاقه داری؟

من به شخصه در بخش اکوستیک پاپ، جز و در بخش الکترونیک، کارهای تلفیقی را دوست دارم و در تمام تنظیم‌هایم این موضوع کاملا مشخص است.

• دلیل این علاقه چیست؟

در این سال‌ها که موزیک حرفه‌ای شغلم شده متوجه شدم که موسیقی کاملا سلیقه‌ای است و شاید بین ۲ نفر همسن با موقعیت مشابه اختلاف سلیقه بسیاری وجود داشته باشد. راجع به موزیک اما من موسیقی الکترونیک را برای تنوع بی‌‌‌نهایت آن دوست دارم. بگذار ساده‌تر بگویم، مثلا ویلون در ‌‌نهایت صدای ویلون می‌دهد حالا هر نوع پارتی که نوشته شود به هر حال ویلون است. اما در بخش الکترونیک یک تنظیم‌کننده زبده موفق می‌شود با سیتی سایزر صدایی (مثلا برای اورتور، ریتم) بسازه که هرگز جایی شنیده و آفریننده این صدا خودش باشد.

• چه کارهایی را آماده انتشار داری؟

همانطور که قبلا گفتم به دلایل شخصی فقط و فقط فول آلبوم کار می‌کنم و به مرور در ماه‌های آینده فول آلبوم‌هایی از: امیرحسین خمیی، مسعود، امیر، ‌ امین و کوروش منتشر خواهد شد. به علاوه یک موزیک برای یک تله فیلم سینمایی ساختم. آلبوم دوم ادریس منصوری هم اوایل تابستان منتشر می‌شود و قول می‌دهم آلبوم خوبی باشد و به زودی آلبوم خودم را منتشر خواهم کرد البته اگر با پخش‌کننده خوبی به توافق برسم. در ضمن چند تک کار برای خواننده‌های قدیمی‌تر و نامدار ساختم که ترجیح می‌دهم تا انتشار آن‌ها راجع این کار‌ها حرفی نزنم.