موسیقی ما - صبحِ امروز،‌ »منصور نریمان» - پدر و مرشدِ عودنوازی-‌ از خانه‌ی اصلی‌اش – تالار وحدت- به سمت قطعه‌ی هنرمندان رفت تا در کنارِ دیگر دوستانش، برای همیشه آرام بگیرد. بسیاری از دوستدارانش برای بدرقه‌ی او آمده بودند، برای آخرین لحظه‌های بودن با هنرمندی که البته با آثار و تاثیراتی که بر موسیقی گذاشت، برای همیشه «نامیرا» خواهد بود.

اجرای برنامه را «سید عباس سجادی» برعهده داشت. او در این مراسم به نکته‌ی تلخی اشاره کرد. به اینکه حالا دیگر قطعه‌ی هنرمندان پر شده است و سازمان بهشت زهرا، قطعه‌ی دیگری برای آرامگاهِ هنرمندان اختصاص نمی‌دهد و در این میان خانواده‌ی «شاپور قریب» به خانواده‌ی استاد عودنواز اجازه‌ داده‌اند تا در طبقه‌ی دوم مزار او آرام گیرد. آقای سجادی همچنین به این نکته اشاره کرد که مدتی است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پی اختصاص قطعه‌ای دیگر در بهشت زهرا برای هنرمندان است که تا کنون این تلاش‌ها به نتیجه نرسیده است: «تقدیر الهی نوبت به نوبت هنرمندان را از این دنیا می‌برد. «عزرائیل» برای مسئولان شهرداری صبر نمی‌کند، پس از این عزیزان خواهش می‌کنم تا هر چه سریع‌تر نسبت به اختصاص قطعه دوم هنرمندان در بهشت‌زهرا (س) اقدامات لازم را انجام دهند تا هنرمندان با احترام دفن شوند.»

در ادامه‌ی این مراسم «محمد سریر» - نوازنده و آهنگساز- استاد نریمان را یکی دیگر از اسطوره‌های پیکر هنر سترگِ ایران دانست: «ساز عود در سال‌های گذشته از بدنه‌ی موسیقی ایران جدا شده بود، اما تلاش‌های استاد نریمان به همراه دیگر اساتیدِ موسیقی ایران، این ساز دوباره به خانواده موسیقی ایران برگشت. استاد نریمان، تحولاتِ بزرگی را در موسیقی ایران و در سازهای ملی ما به وجود آوردند و این ساز را دوباره به موسیقی ایران بخشیدند و البته در این میان نمی‌توان از زحماتِ استاد «عبدالوهاب شهیدی» نیز غافل شد؛ اگر چه به هر روی نقش استاد نریمان در این میان بسیار پررنگ‌تر بود. او همچنین شاگردان بسیاری را تربیت کرد که بسیاریشان هم‌اکنون نقش مهمی در موسیقی ایران دارند. او حلقه‌ی وصل گذشتگان با امروز بود.»

رییس هیات مدیره‌ی خانه‌ی موسیقی اظهار امیدواری کرد تا تلاش‌های این استاد در بینِ نسل آینده نیز تداوم پیدا کند. «علی پژوهشگر» از جمله شاگردان استاد نریمان است که بسیاری امیدوار هستند تا بتواند راهِ او را ادامه دهد. او به بیانِ خاطره‌ای از استادِ خویش پرداخت: «اولین باری که با نام استاد منصور نریمان آشنا شدم، زمانی بود که به هنرستان موسیقی ایران وارد شدم. او باید تائیدیه مرا برای حضور در هنرستان امضا می‌کرد و همین نقطه‌ی آغازِ آشنایی من با ایشان شد که برای سال‌های متمادی ادامه پیدا کرد. استاد نریمان علاوه بر ممارست در تمرین و شاگردان زیادی که در زمینه موسیقی تربیت کرد، به شاگردانش اعتماد به نفسِ بسیاری می‌داد و به همین خاطر هم‌اکنون از هنرجویان او توانسته‌اند سبکی خاص‌ خود را داشته باشند و این بدون شک به خاطر زحماتِ استاد نریمان  و راز موفقیت این استاد بزرگ موسیقی ایران است.»

«علیرضا پورامید» - مدرس و پژوهشگر موسیقی- او را تاثیرگذارترین نوازنده‌ی عود دانست و البته به نامهربانی‌هایی اشاره کرد که روزگار در حقِ او روا داشته و صبوری «نریمان» در تحملِ این ناملایمات: «نریمان برآمده از مکتب روح‌الله خالقی بود. او را هرگز ندیده بود،‌اما از مکتبِ او پیروی می‌کرد. ضمن آنکه نریمان یک ورزشکار، شاعر و تصنیف‌ساز و ملودی‌پرداز هم بود.»

فضل ‌الله توکل، هوشنگ کامکار، علی‌اکبر شکارچی، هادی آزرم، علی بوستان، رضا مهدوی، حسین علی‌شاپور، افشین معصومی، بابک چمن‌آرا، علی مرادخانی، حمیدرضا نوربخش و بسیاری دیگر از شرکت‌کنندگان در مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد استاد منصور نریمان بودند. ضمن آنکه مراسم یادبود او روزِ دوشنبه ۲۹ تیرماه از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ در مسجد نور واقع در میدان فاطمی تهران برگزار می‌شود.