موسیقی ما - در یک ماه اخیر، رسانه ملی در حوزه موسیقی نرمش بیشتری از خود نشان داد و با نشان دادن ساز که در برنامه «دورهمی» توسط سامان احتشامی نواخته شد و همچنین نواختن پیانو توسط علیرضا عصار، مخاطبان را هیجان‌زده کرد؛ آن هم در قرن 21! فارغ از نشان دادن ساز، برای موسیقی ایران که در کل حول و حوش سه، چهار خواننده‌ می‌چرخد، نشان دادن اجراهای سازی از رسانه ملی می‌تواند اتفاق مهمی باشد که یکی از این اتفاق‌ها هم به واسطه بابک صفرنژاد (نوازنده هارمونیکا) رقم خورد. این نوازنده در ویژه برنامه «بوی عیدی» که در ایام نوروز از شبکه یک سیما پخش شد، قطعاتی را با هارمونیکا نواخت که در 7 شب به شکل ویدئو از این شبکه پخش و این ساز در تلویزیون نشان داده شد.
 
بابک صفرنژاد 9 قطعه فولکوریک مثل «همه چیم یار»، «درنه جان»، «مستم مستم»، «هی یار» و... را با هارمونیکا و پیانو اجرا کرد که هر شب یک قطعه به شکل کلیپ از شبکه اول پخش شد. البته یک قطعه فانک هم در این رپرتوآر گنجانده شد که می‌گوید آن قطعه هم در کمال ناباوری مجوز گرفت و پخش شد. صفرنژاد درباره این پروژه به «موسیقی ما» می‌گوید: «از من خواسته شد تا این پروژه را انجام دهم و به دلیل فرصت کوتاهی که داشتم، از روز اول تا سوم عید آنها را اجرا کردم و کلیپ‌هایشان را ساختیم. یکی از اهدافم این بود که مردم هارمونیکا را ببینند و بیشتر بشناسند. فعلاً که این برنامه در هفت قسمت به شکل یک شب درمیان پخش شده و دو قسمت دیگر آن باقی مانده است. البته بعضی از ویدئوها با ممیزی روبه رو شد و یکی از آنها هم مجوز نگرفت. اما بالاخره ساز را نمایش دادند. علاوه بر آن،  فکر می‌کنم برای اولین بار است که یک ویدئو کلیپ اینسترومنتال (سازی) با حضور نوازنده پخش می‌شود.»
 
تمام دغدغه این هنرمند از سیزده سال پیش، کار روی هارمونیکا بوده و در بخش آموزش این ساز هم فعالیت زیادی کرده است. صفرنژاد گروهش با نام «آهیل» را از سال 90 راه‌اندازی کرد و به مدت سه سال اجراهای هامونیکا محور را بدون حضور خواننده روی صحنه برد و حالا امسال دوباره قرار است کارش را از سر بگیرد.
 
اما او معتقد است با پشتکار و پیگیری می‌توان مسیر نشان دادن ساز را در تلویزیون هموار کرد و می‌گوید: «به هر حال بزرگترین رسانه ما -با آن‌که شاید بیننده کمی داشته باشد- تلویزیون ملی است. من احساس می‌کنم اگر کمی با زیرکی عمل کنیم، باز می‌توانیم چنین اتفاق‌هایی را رقم بزنیم؛ مثل برنامه «خندوانه» که چند باری سازهای کوبه‌ای را نشان داد و مردم با «کاخن» آشنا شدند. خود من سر این قضیه خیلی ناامید بودم و همیشه برنامه را با استرس نگاه می‌کردم اما باید این مسیر را ادامه دهیم چراکه اگر کلاً بی‌خیال شویم، طبیعتاً آنها هم ساز را نشان نمی‌دهند. از نظر من می‌توان در شرایط و برنامه‌های خاص، این قضیه را پیگیری کرد تا سازهای دیگر هم در تلویزیون نمایش داده شوند.»
 
بابک صفرنژاد جزء کسانی بود که این ساز را اولین‌بار به شکل هارمونیکا محور روی استیج برد و آن را به مردم و البته خواننده‌ها معرفی کرد. او همچنین با گروه و هنرمندانی همچون ارکستر بادی، کُر ارکستر سمفونیک و هوشیار خیام اجرا داشته و با خواننده‌های مختلفی از جمله سیامک عباسی، مانی رهنما، مهدی یراحی و... هم به عنوان نوازنده مهمان روی استیج رفته است. می‌گوید هنوز خواننده‌های ما توانایی‌های این ساز را نمی‌دانند و برای همین هم بیشتر به شکل مهمان در اجراها حضور داشته و اصلاً به همین دلیل گروه خودش (آهیل) را راه انداخت تا بگوید توانایی هارمونیکا از خیلی از سازهای دیگر بیشتر هم هست.
 
صفرنژاد درباره چالش اجرای قطعات محلیِ ایرانی با این ساز غربی می‌گوید: «هارمونیکا یک ساز غربی است و ایرانی زدن با آن کار بسیار حساس و سختی است. من به واسطه این‌که ساز اصلی‌ام در هنرستان قانون بوده، روی موسیقی ایرانی شناخت دارم و تا حدی هم روی موسیقی محلی کار کرده‌ام. سعی کردم از زینت‌ها و تکنیک‌هایی استفاده کنم که هم غربی بودن سازم مشخص شود و هم بتوانم ظرافت‌های موسیقی فولکوریک را روی آن پیاده کنم. من در تلاشم تا به خوبی روی دستگاه‌های ایرانی کار کنم اما به نحوی که اگر یک فرد خارجی هم ساز مرا گوش کند، از آن لذت ببرد نه این‌که صرفاً با عوض کردن کوک پیانو یا گیتار، موسیقی ایرانی بنوازم.»
 
او می‌گوید این قطعات محلی و فولکور کشورمان برای اولین‌بار است که با محوریت هارمونیکا اجرا می‌شود و قصد دارد این مجموعه را با ارکستر و به شکل آلبوم منتشر کند: «می‌خواهم مردم، نغمات فولکوریک را با ساز من هم گوش کنند و هدف دیگرم این است که این موسیقی در غرب هم اجرا و شنیده شود، چون نغمات بسیار زیبایی هستند که هر کسی می‌تواند از آنها لذت ببرد. برای من یکی از نقاط عطف نوازندگی این است که بتوانم موزیک کشورم را در سطح خوبی به نقاط مختلف دنیا ارائه کنم.»
 
این نوازنده شناخته شده ساز هارمونیکا در پایان حرف‌هایش با بیان این‌که چند سالی است خلاف جهت آب شنا می‌کند می‌گوید: «هر آرتیستی برای خودش هدفی دارد و من هم راه خودم را ادامه می‌دهم و سعی می‌کنم مخاطب‌های عام را هم به سمت خود جذب کنم؛ اما همین‌که آدم‌هایی به سالن‌های چهارصد، پانصد نفری می‌آیند که از موسیقی لذت می‌برند و می‌دانم که به کار من گوش می‌کنند، خیلی با ارزش‌تر از این است که یک عده مخاطبی داشته باشم که بعد از یک سال من را کاملاً فراموش کنند. من سعی می‌کنم آهسته قدم بردارم اما همیشه حضور داشته باشم.»