آیتم «جریان فرعی» به معرفی تک آهنگ‌ها و گروه‌های موسیقی در ژانرهای مختلف می‌پردازد. سبک‌های مختلف موسیقی از جمله الکترونیک، جَز، راک، فیوژن و ... این روزها در ایران تولیدات و مخاطبان زیادی دارد. در این قسمت سراغ گروه موسیقی «بادزنگ» رفتیم و نگاهی گذرا به فعالیت آن‌ها داشتیم.
بادزنگ لوله‌های فلزی یا چوبی در ابعاد مختلف است که به شکل معلق معمولا بیرون از خانه نصب می‌شوند و با حرکت باد ایجاد صدا می‌کنند. بادزنگ به فرهنگ مشرق زمین گره خورده و این روزها در فنگ شویی هم کاربرد ویژه‌ای دارد. اما علیرضا احمدزاده برای انتخاب این نام هیچ دلیل خاصی را ذکر نمی‌کند. بادزنگ در برخورد اول برای مخاطب راک می‌تواند بسیار ساده و پاپ به نظر برسد و از طرفی هم برای مخاطب موسیقی پاپ هم به دلیل وجود اشعار انتزاعی اثرگذاری زودهنگامی نداشته باشد. اما بازنگ الکترونیک راکی نه چندان پیچیده و نه چندان ساده است. باید به موسیقی آن‌ها زمان داد و دقت کرد. شاید اولین تاثیر این گروه روی هر مخاطبی یک فن برای آن‌ها دست و پا کند اما همین اولین تاثیر است که سخت ایجاد می‌شود.
 
«بادزنگ» نام گروهی دو نفره‌ با آثار در زیرشاخه‌های آرت راک، الکترونیک راک و آلترنیتیو راک است.
 
پروژه‌ای که از سال 1388 با ترانه‌ها و ملودی‌های علیرضا احمدزاده آغاز شد.
 
با اضافه شدن مسعود فیاض‌زاده تنظیم و ساخت آثار کامل شد.
 
فیاض‌زاده پیش از آن با حضورش در گروه ماینس ‌وان و همکاری با عبدی بهروانفر، محسن نامجو و هادی پاکزاد شناخته می‌شد.
 
آلبوم اول گروه با نام «دنیای ناتموم» در سال 1395 منتشر شد.
 
برخی آثار گروه از نظر ریتم و گروو بسیار هیجان‌انگیز بودند و برخی دیگر هارمونی‌های جذاب‌تری داشتند.
 
اما ترانه‌های نسبتا انتزاعی و درون‌گرایانه باعث شد مخاطب گروه گسترده نشود.
 
بادزنگ دو سال بعد آلبوم دومش با نام «دره‌ی خاموش» را منتشر کرد.
 
آلبومی که هارمونی‌های پیچیده‌تری داشت و اصولاً ساخت و تولیدش پخته، جسورانه‌ و رادیکال‌تر شده بود.
 
میکس و مستر رامین مظاهری از نکات درخشان در تولید این آلبوم محسوب می‌شود.
 
بادزنگ پس از انتشار آلبوم‌هایش دو کنسرت برگزار کرده است.
 
در این اجراها علی باغفر، سیامک بغدادی و کسرا سبکتکین گروه را همراهی کردند.
 
این گروه مشهدی هم اکنون روی آثار جدیدش کار می‌کند و در حال برنامه‌ریزی برای کنسرت است.