۹ تیر ۱۴۰۰
خواننده:
آهنگساز:
ترانه‌سرا:
تنظیم‌کننده:
نوازنده:
سینا جهان آبادی (کمانچه) / آزاد میرزاپور (تار، تارباس و عود) / مهرداد ناصحی (صراحی) / همایون نصیری (بندیر و داربوکا) / حسین رضایی نیا و نگار اعزازی (دف) / آنیتا هراتی (قانون) / امید نیک بین (سنتور)
میکس و مستر:
ضبط:
امید نیک بین
plays 314871
موسیقی ما- «آیدین الفت» از فعالان حوزه مهندسی صدا در تازه‌ترین فعالیتش تک آهنگ «سیراب شدم» را با حضور تعدادی از نوازندگان شناخته شده موسیقی کشورمان منتشر کرد. در توضیحات تکمیلی این اثر موسیقایی آمده است: قطعه موسیقی «سیراب شدم» با شعر، آهنگ و صدای آیدین الفت، تنظیم کنندگی، ضبط، میکس و مسترینگ امید نیک بین و همراهی نوای ساز «صراحی» از سازهای ابداعی استاد محمدرضا شجریان، منتشر شده است. این قطعه در قالب سنتی مدرن، آمیخته با کلامی عارفانه ساخته و تنظیم شده و نوازندگان برجسته‌ای در نواختن سازهای آن مشارکت داشته‌اند.
در قطعه «سیراب شدم» که در استودیوی «شهر صدای پارسیان» سینا جهان آبادی نوازنده کمانچه، آزاد میرزاپور نوازنده تار، تار باس و عود، مهرداد ناصحی نوازنده صراحی، همایون نصیری نوازنده بندیر و داربوکا، حسین رضایی نیا و نگار اعزازی نوازنده دف، آنیتا هراتی نوازنده قانون، امید نیک بین نوازنده سنتور، امید نیک بین – مهرداد ناصحی – آیدین الفت (هم خوانان) گروه نوازندگان را تشکیل می‌دهند.
یکی از ویژگی‌های این اثر، شعر آن است که به قالب «مسمط مبسوط» سروده شده که این قالب در گونه شناسی شعر عامیانه فارسی، منظومه‌های شفاهی و بحر طویل‌های قدیم رواج داشته است، اما متاسفانه اهمیت و ارزش فرهنگ عامه در تلفیق با شعر کلاسیک موفق عمل نکرده است.
در این قطعه تلاش شده تا چنین تلفیقی به فرم «مستزاد چند مصرعی» با مفاهیم عارفانه نمود پیدا کند. اشعار اثر نیز در هفت بیت است که اشاره‌ای به هفت شهر عشق عطار نیشابوری دارد. بر این اساس شاعر در بیت اول آن بر کلمه «مادر» تاکید دارد و بیت آخر شعری است که او بر سنگ نوشته مزار پدرش در سال ۱۳۸۲ مرقوم داشته است. او در صفحه شخصی خود این قطعه به مادر و پدر خود به عنوان یگانه معماران وجودش تقدیم داشته است.
در تنظیم این آهنگ از هارمونی‌های زوج و آکوردهای غیرمعمول کلاسیک از جمله توالی فواصل پنجم که در موسیقی کهن ایرانی رواج داشته، استفاده شده است. همچنین تنوع میزان بندی، ضرب آهنگ، استفاده از تکنولوژی و تکنیک‌های جدید مهندسی صدا و تنظیم موسیقی در روند تولید این اثر انجام پذیرفته است.
آیدین الفت از چهره‌های شناخته شده در صنعت مهندسی صدای کشور است که به فعالیت ساخت موسیقی و سرایش شعر هم می‌پردازد. خوانندگی بخش سولوی این قطعه بر عهده او بوده و امید نیک بین و مهرداد ناصحی نیز به عنوان هم خوانان او را در این اثر همراهی کرده‌اند.
خوانندگی این اثر نیز به جای تکیه بر فنون خوانندگی بر اساس تکنیک چند صدایی و جمعی استوار است. «کلام» بر «خوانندگی» ارجحیت دارد و بر همین اساس در این آهنگ به جای نام بردن از عنوان «خواننده» از کلمه «صدا» استفاده شده است.
علیرضا صفرنژاد (سرپرست تیم فیلم برداران و تهیه ملزومات تبلیغات)، محیا یعقوبی طراح لوگو تایپ «سیراب شدم»، رضا خبیری طراح تایپو گرافیک، رضا مدیری طراح گرافیک، مهرداد مجاوری تصویربردار پشت صحنه، علیرضا صفرنژاد – مهرداد مجاوری – نگار پورسعید (گروه عکاسان)، علیرضا سعیدی (مشاور رسانه‌ای)، نیما جوان – مهدی جاور، حمید منبتی و شایان هاشملی (مشاوران پروژه) نیز دیگر عوامل اجرایی اثر را تشکیل می‌دهند.
در قطعه «سیراب شدم» که در استودیوی «شهر صدای پارسیان» سینا جهان آبادی نوازنده کمانچه، آزاد میرزاپور نوازنده تار، تار باس و عود، مهرداد ناصحی نوازنده صراحی، همایون نصیری نوازنده بندیر و داربوکا، حسین رضایی نیا و نگار اعزازی نوازنده دف، آنیتا هراتی نوازنده قانون، امید نیک بین نوازنده سنتور، امید نیک بین – مهرداد ناصحی – آیدین الفت (هم خوانان) گروه نوازندگان را تشکیل می‌دهند.
یکی از ویژگی‌های این اثر، شعر آن است که به قالب «مسمط مبسوط» سروده شده که این قالب در گونه شناسی شعر عامیانه فارسی، منظومه‌های شفاهی و بحر طویل‌های قدیم رواج داشته است، اما متاسفانه اهمیت و ارزش فرهنگ عامه در تلفیق با شعر کلاسیک موفق عمل نکرده است.
در این قطعه تلاش شده تا چنین تلفیقی به فرم «مستزاد چند مصرعی» با مفاهیم عارفانه نمود پیدا کند. اشعار اثر نیز در هفت بیت است که اشاره‌ای به هفت شهر عشق عطار نیشابوری دارد. بر این اساس شاعر در بیت اول آن بر کلمه «مادر» تاکید دارد و بیت آخر شعری است که او بر سنگ نوشته مزار پدرش در سال ۱۳۸۲ مرقوم داشته است. او در صفحه شخصی خود این قطعه به مادر و پدر خود به عنوان یگانه معماران وجودش تقدیم داشته است.
در تنظیم این آهنگ از هارمونی‌های زوج و آکوردهای غیرمعمول کلاسیک از جمله توالی فواصل پنجم که در موسیقی کهن ایرانی رواج داشته، استفاده شده است. همچنین تنوع میزان بندی، ضرب آهنگ، استفاده از تکنولوژی و تکنیک‌های جدید مهندسی صدا و تنظیم موسیقی در روند تولید این اثر انجام پذیرفته است.
آیدین الفت از چهره‌های شناخته شده در صنعت مهندسی صدای کشور است که به فعالیت ساخت موسیقی و سرایش شعر هم می‌پردازد. خوانندگی بخش سولوی این قطعه بر عهده او بوده و امید نیک بین و مهرداد ناصحی نیز به عنوان هم خوانان او را در این اثر همراهی کرده‌اند.
خوانندگی این اثر نیز به جای تکیه بر فنون خوانندگی بر اساس تکنیک چند صدایی و جمعی استوار است. «کلام» بر «خوانندگی» ارجحیت دارد و بر همین اساس در این آهنگ به جای نام بردن از عنوان «خواننده» از کلمه «صدا» استفاده شده است.
علیرضا صفرنژاد (سرپرست تیم فیلم برداران و تهیه ملزومات تبلیغات)، محیا یعقوبی طراح لوگو تایپ «سیراب شدم»، رضا خبیری طراح تایپو گرافیک، رضا مدیری طراح گرافیک، مهرداد مجاوری تصویربردار پشت صحنه، علیرضا صفرنژاد – مهرداد مجاوری – نگار پورسعید (گروه عکاسان)، علیرضا سعیدی (مشاور رسانه‌ای)، نیما جوان – مهدی جاور، حمید منبتی و شایان هاشملی (مشاوران پروژه) نیز دیگر عوامل اجرایی اثر را تشکیل می‌دهند.
متن ترانه
طفلکی بودم و همچون نهالی در خواب
مادرم بوی تو می داد که بیدار شدم
برنا گشتم و سرخوش ز جوانی مدهوش
جسته ام بهر تو آنقدر که بی تاب شدم
در پی بود و نبودت نبودم هرگز
بود تو هر دم نابود تو نابود شدم
چون رسیدم میان میانسالی خود
مکتب عشق تو استاد من استاد شدم
پیر گشتم ز جهان و جهان پیر از این
مردمانش همه در بند و من آزاد شدم
فهم کردم راز این جان و جهان در سخنی
که به نجوا چو شنیدم همه فریاد شدم
آن خدایی که مرا از خاک و از آب آفرید
آنقدر خاک تنم شست که سیراب شدم
مادرم بوی تو می داد که بیدار شدم
برنا گشتم و سرخوش ز جوانی مدهوش
جسته ام بهر تو آنقدر که بی تاب شدم
در پی بود و نبودت نبودم هرگز
بود تو هر دم نابود تو نابود شدم
چون رسیدم میان میانسالی خود
مکتب عشق تو استاد من استاد شدم
پیر گشتم ز جهان و جهان پیر از این
مردمانش همه در بند و من آزاد شدم
فهم کردم راز این جان و جهان در سخنی
که به نجوا چو شنیدم همه فریاد شدم
آن خدایی که مرا از خاک و از آب آفرید
آنقدر خاک تنم شست که سیراب شدم
دیدگاه‌ها
مهندس آیدین الفت ۳ تیر سال ۱۳۵۲ در تهران متولد شد. او نواختن پیانو را از سال ۱۳۷۱ آغاز کرد و پس از دریافت دیپلم ریاضی فیزیک، به تحصیل در رشتهٔ کارشناسی مهندسی الکترونیک در دانشگاه آزاد اسلامی تهران مشغول شد. آیدین الفت دورهٔ صدابرداری و صداگذاری دیجیتال را در مؤسسه فن آوران تهران سپری کرد. او همچنین نخستین آثار آهنگسازی خود را در سال ۱۳۷۸ تجربه کرد. الفت پس از دریافت مدرک کارشناسی مهندسی الکترونیک به کانادا سفر کرد. او دورهٔ صدابرداری و صداگذاری دیجیتال را در کالج «آی تی دی» و دورهٔ ساراند را در دانشگاه مک‌گیل به پایان رساند. وی تحصیلات خود را در کالج اکسپرسیون کالیفرنیای آمریکا ادامه داد و مدرک کارشناسی ارشد رشتهٔ مهندسی صدا را دریافت کرد. او پس از بازگشت به ایران در رشتهٔ پژوهش هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی به تحصیل مشغول شد و مدرک کارشناسی ارشد رشتهٔ پژوهش هنر را دریافت کرد و پس از آن در مقطع دکترای پژوهش هنر پذیرفته شد.
آیدین الفت از سال ۱۳۸۶ تدریس رشتهٔ صدابرداری و صداگذاری دیجیتال را در مؤسسه فن آوران اطلاعات تهران آغاز کرد و در همین سالها به کارگردانی تیاتر هم مشغول شد.
مجموعهٔ «شهر صدای پارسیان» در سال ۱۳۸۸ توسط آیدین الفت، در سه بخشِ بازرگانی و فروش تجهیزات حرفه‌ای صوتی، آموزش علوم مهندسی صدا و فنون صدابرداری و استودیو ضبط آثار صوتی و صداگذاری تأسیس و افتتاح شد. او همچنین رشتهٔ صدابرداری را در دانشگاه جامع علمی کاربردی، در مقطع کاردانی و کارشناسی تأسیس کرد و مدیریت گروه این رشته را بر عهده گرفت. در سال ۱۳۹۹ پس از سه سال پیگیری و تلاشِ آیدین الفت، برای نخستین بار رشتهٔ آموزشی «طراحی و ساختاربندی (مهندسی) صدا» در سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور تأسیس و ثبت شد..
او از سال ۱۳۸۷ تا ۱۴۰۰، طراحی، مهندسی صدا، صدابرداری، میکس و مسترینگ آثارِ متعدد نمایشی، کنسرت‌ها و آثار موسیقی را بر عهده داشت. آیدین الفت ۱۲ تیر سال ۱۴۰۰، آخرین اثر موسیقی خود، با نام «سیراب شدم» را با شعر، آهنگ و صدای خود منتشر کرد. در این قطعه از صدای ساز صراحی، یکی از سازهای ابداعی محمدرضا شجریان، استفاده شده‌است..
بیشتر از او به عنوان یک کارآفرین وطن دوست یاد میشود، که تمام امکانات رفاهی در اروپا و امریکا را رها کرد تا با تمام وجود و با همه ی سرمایه موروثی خود برای خدمت به مردم کشورش تلاش کند، و الخق که در این راه بسیار موفق بوده و نامش نیز جاودانه خواهد ماند...
او در زندگی تنها یک شعار داشت:
خدایم..
خاکم..
هم خدا و هم خاکم..
.
نام و یادش گرامی باد..
.
انسان جسور، دنبال فُرصـت نمیگردد،
فرصت را خَلـق میکند..
"جسور بودن"،
به معنی آزاد اندیشی و دنبال کردن خواسته ها، و شجاعت برای قدم نهادن در مسیر سختِ تجربه، و همت و پشتکار در به عمل آوردنِ اهداف و آرزوهاست...
و چه با ارزش تر خواهد بود، چنانچه پیامد این جسارت، دسترسی به اهدافی باشد، فراتر از خواسته های_تنها_فردی...
رسیدن به اهداف والایی باشد، که بر پیشرفت و اعتلای فرهنگ و هنر یک سرزمین تاثیر بگذارد...
.
-تحصیل و اندوختن دانش و مهارت فردی، "بسیار عالـى"ست..
.
-ولی سعی و اهتمام بر تاسیس یک رشته ی تحصیلی، (همگام با کشورهای پیشرفته)، و ایجاد بِستری دانشگاهى برای انتقال و آموزش آموخته ها به ديگران، "ارزشــــمند" محسوب میشود...
.
-و اما باز،
تاسیس محلی برای اشتغـال،
و ایجاد بِستری شغلی، با تمام امکانات و استانداردهای لازم، برای به کارگیری آن آموزه ها و مهارت ها بصورت حرفه ای، کارآفرینی ست و "سُـــتـودنـى"...
.
حال از خودم میپرسم
وقتی همــه ی اینها، در بستر اجتماعی نـامناسب، سَخـت و نـاهموار، بی هیچ حمایتی، به انجام رسیده باشد، چه؟!... چه کلمه ای فراتر از "ستودنی" میبایست باشد، تا حق مطلب را به خوبی ادا کند؟!
که هر چه گشتم، در لغتنامه دهخدا نیز چنین واژه ای نیافتم، که نیافتم...
.
به راستی که در این روزگار، در این صحنه ی نمایش، و در این موقعیت تراژیک،
جسور بودن، روحیه ای پروتاگونیستی(قهرمانانه) میطلبد...
.
و به حق که مهندس آیدین اُلفت، در صحنه زندگی، خوب به ایفای نقش و رسالتی پرداخت، که خداوند بر عهده اش نهاده بود...
او، انسانی به تمامی ِمعنا وُ مفهومِ والای انسانیت، و یک جسور واقعی بود،
که دریایی از فُرصـت خلـق کرد...
و خود، تنها با نوشیدن جرعه ای از این آب،
سیـراب شد و رفت،
تا به خدایش،
خاکش،
هم خدا و هم خاکش بپیوندد...
.
.
.
پی نوشت ۱: این روزها بارها به این فکر میکنم، که او می‌توانست مجهزترین استودیوی خصوصی ایران را که خود بانی و موسسَش بود، بنام خانوادگی خود، «اُلـفـت» نامگذاری کند...
ولی اندیشه اش،
چنان به وسعتِ سرزمینش ریشه دوانده بود، که نامش نهاد:
«شـهـرِ صـدایِ پــارسـیـان»..
پی نوشت۲: بر آن بود که شعبه دوم شهر صدای پارسیان را در شهر شیراز، زادگاه پدری اش نیز بنا کند...افسوس که جای حضورش، و دستاوردهای ارزشمند دیگرش تا ابد خالی ست،
ولی نام َش، یاد َش، و آثار تاثیرگذاری که از خود به جای گذاشت، همیشه، تا ابد باقی خواهد ماند..
نه نه
افزودن یک دیدگاه جدید