۱) در یکی از سکانس های "مدار صفردرجه" (حسن فتحی)٬ "فتاحی"(با صدای ماندگار "بهرام زند") را پای جوخه می برند. این هنگام٬نغمه ای شنیده می شود ویرانگر٬که بسیاری٬آن را به خاطر ندارند.

۲) "علیرضا قربانی"٬صدای "ساحر"ی دارد. این جنس آوا٬جدا از مهارت بسیار٬او را از دیگر خوانندگان هم رده (همچون همایون شجریان و سالار عقیلی) متمایز می کند. هرچند برخی تمایل دارند او توانایی اش را برای خدمت به موسیقی و آوای سنتی به کارگیرد٬اما قربانی بارها و بارها با خواندن ترانه هایی از نوع دیگر و عامه پسندتر٬نشان داده که می خواهد در عرصه های وسیع تر آوازی٬خودنمایی کند. اجرای این سه شب٬ثابت می کند که او در اجرای زنده بسیار راحت و موفق است. مثال بارز آن٬ترانه ی "من عاشق چشمت شدم" می باشد که شنونده٬تفاوتی میان اجرای زنده و اثری که پیشتر در استودیو ضبط شده٬نمی بیند.

صدای گرم و جان نشین اش٬ترغیب می کند تا مرتبه ای دیگر٬هزینه ی نه چندان کم حضور دوباره در اجرایش را به جان بخری.

۳)بیشتر ترانه های خوانده شده در کنسرت علیرضا قربانی را "افشین یداللهی" سروده است. نگاره های او٬به طرزی غریب جان را آشوب می کند. می باید بارها و بارها٬ترانه ی "باران" ـ و یا ابتدای "من عاشق چشمت شدم" ـ را زمزمه کرد تا دریافت کلامی که خواننده روانه ی دلمان می کند٬چقدر٬چقدر عاشقانه و نازنین است! و افسوس که بسیاری از دوستداران٬حتا نام ترانه سرا یا شاعر اثر را نمی دانند!

۴)باز٬اشاره می کنم به همان ترانه ی ـ برای من ـ ماندگار "باران". "فردین خلعتبری"٬چنان موسیقی ای برایش تدارک دیده که همه غمِ آوا را منتقل می کند.

۵) بسیاری از علاقمندان موسیقی٬امیدوارند خواننده ی محبوبشان تصنیف های ماندگار در دل آنها را برایشان اجرا کند. (کاری که نمی دانم چرا استاد آواز ایران٬آن را تدارک نمی بیند.) و یکی از موفقیت های اجرای قربانی و "ارکستر مجلسی ایرانیان"٬همین مسئله است. تعبیر من از این حرکت "ترانه ی شرقی"٬ (که با سرمایه گذاری بر گروه "آریان" بسیار موفق بود(حتا اگر من کار آنها را نپسندم!).)آشتی نسل نو با گونه ای از موسیقی است که نه سنتی صرف می باشد و نه شش و هشت.

۶)این نوشته٬با احترام فراوان به "افشین یداللهی" پایان می یابد.