تقدیم به بر طرف داران و طرف نداران آقای خاص!
قطعه ی مورد علاقه ی من تو این آلبوم همین تفنگ سرپره.
میتونم دلایل عجیب بودن این آهنگ(البته از نظر بعضیا) رو توضیح بدم.
ابتدا عرض کنم این ترک هم مثل اکثر آهنگای آلبوم اصلا پاپ نیست و به طور واضح راک تنظیم شده.
به عزیزانی که با این سبک آشنایی ندارن باید یاداوری کنم محسن قبلا هم از این سبک استفاده میکرده ولی در حد یکی دو تا ترک در هر آلبوم.(هر روز پاییزه، پرچم سفید، تقاص، دلتنگ،دوست داشتم نمونه هایی از سبک راک هستن)
در دنیا در سبک راک معمولا از شعر های ساده استفاده نمیشه و همین فضای سنگین که دوستان می فرمایند جزو ویژگی های اصلی راک هست
اصلا تصور همچین شعرایی توی قالبی مثل شش و هشت و پاپ برای من خنده داره
متن این ترانه حالتی داستان گونه و تمثیلی داره و این اصلا چیز غیر عادی ای نیست. مثلا متن آهنگ The Unforgiven رو از این لینک مشاهده کنید:
http://www.mihanlyrics.com/1390/08/metallica-unforgiven-iii/
یا این آهنگ از گروه لینکین پارک:
http://www.pat-o-mat.com/f268/160834-%D9%85%D8%AA%D9%86-%D9%88-%D8%AA%D8...
اگه دقت کرده باشید تنها ترک غیر عاشقانه ی این آلبوم همین تفنگ سرپر هست
به نظر من مفهوم شعر یه جورایی اجتماعیه پس توقع جمله هایی مثل دوست دارم و میمیرم براتو نباید داشت.وگرنه همینو هم عاشقونه میخوند مارم خلاص میکرد
داستان تفنگ کهنه ی شکارچی پیری که روی دیوار آویخته شده(راوی داستان هم کله ی(!) آخرین گوزنی که سالها قبل توسط شکارچی پیر شکار شده و دکوره خونه شده) :
توی خونه روی دیوار یه تفنگ سرپره
داغ جنگلا رو میشه رو قنداقش دید
اره یه تفنگ سرپر و فراری از شکار
که میشه از تو گلوش صدای شلیک و شنید

یه تفنگ پیر وکهنه یه تفنگ بی جواز
که دلش رو برده زوووزه های زخمیه یه گرگ
عمریه که بوی باروت و نفس نمیکشه
تنها شاهد نفس کشیدن پدر بزرگ

توی خونه روی دیوار یه تفنگ سرپره
منم اخرین گوزنی که گلوله می خوره
تفنگ و گوزن میتونن استعاره از کسایی باشن که از وضعیت موجود ناراضین ولی نمیتونن کاری بکنن.
خسته از روزای غمگین بدون اتفاق
خواب رفته مثل اتیش زیر خاکستر داغ
یه تفنگی که مثل یه مرد گریه میکنه
شبا با روح پرنده های مرده تو اتاق(قبلا پرنده شکار میکرده ولی الان فهمیده به جای اونا باید اون گرگه رو شکار میکرده. با روح پرنده هایی که خودش کشته نشستن به حال خودشون گریه میکنن)

با دو تا میخ سیاه مونده رو دیوار سفید
تو سر هر دوی ما وسوسه ی ازادی
<خیلی وقته بوی خون خونه رو پر کرده و من
خیره ام به اخرین ارثیه اجدادی>
همین دو بیت آخر به وضوح منظورو میرسونه
این تصویر سازیها و تمثیل و کنایه ها تو همه ترکای آلبوم دیده میشه.مثل آهنگ قطار و کو به کو فقط باید همین چیزایی که میخونه رو تو ذهنمون مجسم کنیم.
امیدوارم از این آلبوم بیشتر لذت ببرید.