به نظر من ، پالت در آثار بعد از آقای بنفش پوست اندازی کرده است. یک دگردیسی مثبت که ضمن
حفظ مخاطب اولیه ، جایگاه و سطح موسیقی خود را بالاتر برده است. این فرم موسیقی آنچنان که در قطعات جدید این گروه در کنسرت تالار وحدت نمود داشت ، به موسیقی فرانسوی-ایتالیایی دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی
و روایت شانسون وار آن سالها نزدیکتر شد. این نکته ضمن حفظ مخاطب اولیه ، مخاطبان سن و سال دار تری در نسل قبل را هم به دوستداران این گروه اضافه می کند. همچنین یکی از نکات بارز گروه اجرای کاملا آکوستیک موسیقی و عدم استفاده از افکتها ، سمپل های الکترونیک و ... است که باعث می شود ، آثار آنها در طی زمان به علت استفاده از تکنولوژی روز از مد نیفتد. نکته مثبت دیگر حفظ حرکت ریتم در قطعات و پرهیز از غم گرایی مرسوم موسیقی پاپ این روزهاست و این وجه تمایز می تواند انرژی مضاعفی در مخاطبان ایجاد نماید. نکته بعدی نوع هارمونی استفاده شده در این فرم موسیقی است که به فضای آزاد اندیشی موسیقی جز نزدیکتر شده و این گسیختگی هدفمند در نهایت به گرمی موسیقی کمک شایانی کرده است. استفاده از المانهای انسانی مانند آنچه باسیست گروه در کنسرت انجام می داد نیز در همین تفسیر می تواند بگنجد.
ایرادی که به بعضی قطعات اجرا شده در کنسرت وارد بود ، پردازش بیش از حد یک ایده ی خوب بود. به نحوی که یک قطعه ۶ دقیقه ای می توانست با حفظ جذابیت در زمان کمتری تنظیم و اجرا شود. همچنین تجربه کمتر در چیدمان قطعات در کنسرت نیز نیاز به بازنگری دارد.
آخرین نکته نیز به نوع نگاه این گروه به موسیقی شان بر می گردد که نگاهی کم و بیش حرفه ای تر از هم شکل های آنها در ایران امروز است. افتادگی ، مدیریت میان مدت و اهداف دراز مدت ، کلیپ ها ، خبر رسانی ها در شبکه های اجتماعی ، القای شادی ، اجرا در محیطهای تاریخی ، نوع نگاه در عکاسی و ... است که البته به پول نیاز دارد که این گروه هم آن را دارد.