ساکنِ جان

به بهانه زادروز استاد شهرام ناظری

ساکنِ جان

شاهرخ تویسرکانی
[ نویسنده و روزنامه‌نگار ]

زندگی همه ما، عرصه معلقی از حضور آدم‌هاست؛ آدم‌هایی که می‌آیند و می‌روند؛ یک روز هستند، روز دیگر نه و در کل، بود و نبودشان توفیری ندارد و وجودشان چنگی به دل نمی‌زند.

کمتر آدمی این شانس را دارد که ظرف زندگی‌اش همیشه سرشار باشد؛ اینکه ظرف زندگی‌مان فقط توسط بعضی آدم‌های بی‌وزن اشغال نشده باشد و انسان‌هایی را تجربه کرده باشیم که حتی وقتی حضور ندارند، ردّ حضورشان در ما سیال و در جریان باشد؛ اینکه رهگذرهای زندگی‌ات تبدیل به ساکنان جانت شوند، خوشبختی بزرگی‌ست.

سهمِ رفاقت داشتن از این دنیا عین سعادت است. نیک‌بختی محض است که انسانی را درونت داشته باشی که خودش جهانی در درونش جاری و روان است و من این شانس، سعادت و نیک‌اقبالی را داشته‌ام که سال‌هاست سرای دلم از حضور چون تویی آکنده است. تو که چون او شدنت، بی‌سو شدنت، پیدایی و شیدایی‌ات را نظاره‌گر بوده‌ام.

من این شانس را داشته‌ام که یک سال دیگر با تو رفاقت کنم. حتی تمام این یک سالی که یکدیگر را ندیدیم، من با تو بودم و زمانی که فاصله‌های دراز و تمام‌ناشدنی از سکنای اجباری‌ات در آن سوی کره خاکی، غم دلتنگی را به سمتم روانه می‌کرد، روزهایم آغشته به ایام خوشی بود که با هم سپری کرده‌ایم. من مطمئنم محنت این دوری، الماس دوستی‌مان را صیقل می‌دهد و من این شب را برای بزم و شادباش در کنارت به آینده‌ای نزدیک به ودیعه می‌سپارم و زادروزت را تا همیشه فرخنده می‌دانم.

همیشه دوست‌دارت شاهرخ تویسرکانی

منبع:

سایت موسیقی ما