چه تدبیر ای مسلمانان که من خود را نمی دانم
نه ترسا نه یهودم من، نه گبرم نه مسلمانم
مکانم لامکان باشد، نشانم بی نشان باشد
نه تن باشد نه جان باشد، که من ازجان جانانم
ز جام عشق سرمستم دو عالم رفته از دستم
به جز رندی و قـلّاشی نباشد هیچ سامانم
اگر در عمر خود روزی دمی بی تو برآوردم
از آن وقت و از آن ساعت ز عمر خود پشیمانم