ميونِ اين همه سرگردوني
دل من گرفته ماه پيشوني
بيا باز دوباره بي تابم كن
منُ تو رنگ چشات خوابم كن
نگو قصه اخرش مرگِ منه
داره چشمات منو اتيش ميزنه
نگو از تلخي دنيا سيرم
نگو ميرم نگو كه ميميرم
اي گل بهارم
دشت لاله زارم
قلب داغدارم
سنگ بي مزارم
درد موندگارم
روز ناگوارم
زخم بي شمارم
زهر روزگارم
خنده هامو با تو از نو ساختم
باز به حرفاي تو دل مي باختم
ميون اين همه سرگردوني
اومدم تو قلب تو مهموني
بيستون قلبمو مي كندم
شكل خنده هات شدم ميخندم
چشات از صد تا غزل بهتر شد
خنده هات غنچه ولي پرپر شد
ي گل بهارم
دشت لاله زارم
قلب داغدارم
سنگ بي مزارم
درد موندگارم
روز ناگوارم
زخم بي شمارم
زهر روزگارم