بانو ...
گوشِت از حرفای تلخ من پُره
از منو از نگاه سردم دلخوری
خسته از بودن تو رویای منی
انگاری از من داری دل می بُری
با هر قدم تو هر نگاه تو هر نفس هر کجا
با من بمون
صدای تو یه مرهمِ واسه دلم یه عالمه
غزل بخون
بانو این مرد تنها رو تماشا کن
که توو اوج ولی با مرگ هم مرزِ
یه دنیا دلخوشی هم تو روزاش باشه
به این بودن بدونِ تو نمی‌ارزه