موسیقی ما - شهرام ناظری گفت: هراندازه که جهان را خشم گرفته باشد و هر اندازه که صلح نتواند حرف خود را با آرامش بیان کند، ما هنرمندان باید دل انسان‌هایی که مورد خشم قرار گرفته‌اند را به هم وصل کنیم و اگر غیر از این باشد هنری که ارائه می‌دهیم بر دل آگاه انسان نخواهد نشست.

شهرام ناظری خواننده گروه موسیقی «دوستی» ضمن بیان این مطلب در نشست رسانه‌ای که صبح امروز با حضور حسین علیزاده آهنگساز گروه، سعید فرجپوری و اردشیر کامکار نوازندگان کمانچه، محمد فیروزی و پژمان حدادی نوازنده تنبک در خانه هنرمندان برگزار شد با اشاره به انتقادی که همواره نسبت به بزرگان موسیقی مبنی بر عدم برگزاری کنسرت در قالب یک گروه واحد مطرح بوده است گفت: ظرف دو دهه گذشته انتقادهای بسیاری مبنی بر عدم برگزاری کنسرت‌های مشترک توسط بزرگان موسیقی همواره مطرح بوده است ولی به دلایل بسیار این اتفاق نیافتاد اما ما هنرمندانی که اغلب یادگار دوران چاووش هستیم در گروه دیگری با عنوان «دوستی» کنار هم قرار گرفته‌ایم تا بتوانیم این خلاء ایجاد شده را به نحوی پر کنیم و در کنار هنرمندان برجسته‌ای که فعالیت‌های بسیاری در عرصه موسیقی ایرانی انجام داده و خوشبختانه از عمرهنری آن‌ها نیز باقی مانده است گوشه‌ای از موسیقی ایرانی را به نمایش بگذاریم.

وی در ادامه افزود: این گروه در ابتدا توسط حسین علیزاده و بنده شکل گرفت اما طی یک سال گذشته با توجه به بحث و گفتگوهایی که با هم داشتیم به این نتیجه رسیدیم که بهترین اقدام این است که گروه موسیقی دوستی را با حضور دیگر نوازندگان قدیمی تشکیل دهیم و از سوی دیگر با رویی گشاده از حضور سایر هنرمندان در این گروه استقبال می‌کنیم درواقع این گروه الگو و سرمشقی است برای هنرمندانی که از یادبرده‌اند دوستی و حسن نیت عاشقانه در هنر موسیقی را. از این رو هم خود ما و هم جوانان در این عرصه باید به درک درستی از این همدلی‌ها برسیم.

حسین علیزداه آهنگساز کنسرت گروه موسیقی «دوستی» در ادامه این نشست به نیاز هنرمند برای با هم بودن اشاره کرد و گفت: تشکیل این گروه موسیقی و اصولا گردهمآیی اینچنینی هنرمندان یک ضرورت اجتماعی است هم برای مردم و هم یک نیاز برای شخص ما است چراکه درسایه این دوستی است که می‌توانیم به انرژی مثبت درانجام فعالیت‌های خود دست یابیم؛ البته ناگفته نماند که از آخرین کنسرت که مجموع گروه چاووش با یکدیگر برگزار کردند بدون هیچ اختلافی هریک از هنرمندان این گروه از هم جدا شدند و راه خودشان را رفتند و در آینده هم شاهد بودیم که هریک از آن‌ها به چهره‌های برجسته‌ای در حوزه موسیقی ایران تبدیل شدند.

وی در ادامه افزود: حالا پس از گذشت سال‌ها بار دیگر کنار هم جمع شدیم تا بار دیگر همبستگی بین هنرمندان را احیا کنیم و این یک نیاز دو طرفه از سوی مردم و خود هنرمندان است چراکه جامعه از این همه اختلاف و افتراق خسته شده است؛ البته بخشی از این افتراق به خودما نیز بر می‌گردد و نمی‌توان همه مسائل و مشکلات را به گردن دولت و مسئولان انداخت اما نمی‌توان از این نکته غافل ماند که گاهی شرایط نامناسب ممکن است که فضایی را ایجاد کند که به دلایل مختلف از یکدیگر فارغ شویم؛ و حالا قصد داریم در گروه دوستی با توجه به اینکه هریک از ما به انجام فعالیت‌های شخصی خود مشغولیم سالی یک بار کنار هم جمع شویم و کنسرتی را برگزار کنیم.

آهنگساز این گروه موسیقی با اشاره به آثاری که در این کنسرت اجرا می‌شود گفت: با‌شناختی که از شهرام ناظری دارم می‌دانم که شیوه خاص خودش را در آواز ارائه می‌دهد؛ اما آنچه مسلم است معمول است که در موسیقی ایرانی از شعر کلاسیک استفاده می‌شود اما برروی شعر معاصر کمتر کار شده است به همین دلیل درنظر داریم که آثاری را بر اشعار شاعران معاصر در حال و هوای موسیقی ایرانی اجرا کنیم در واقع از ماهیت کلی موسیقی سنتی دور می‌شویم اما حس این نوع موسیقی را در اجرا حفظ می‌کنیم.

وی در ادامه افزود: بخش دیگری از این برنامه به بداهه نوازی اختصاص دارد به این ترتیب که یکی از اشعار نو را بر روی ملودی‌هایی که اجرا می‌شود در‌‌ همان لحظه به صورت بداهه اجرا می‌کنیم از همین رو هر شب یک شعری از یکی از شاعران معاصر خواهیم را اجرا می‌کنیم؛ البته ناگفته نماند که بخش کوتاهی از این کنسرت به اجرای قطعات خاطره انگیز اختصاص دارد؛ برخی از نوازندگان این گروه و همچنین خود آقای ناظری از هنرمندان کرد هستند به همین دلیل بخش کوچکی از این اجرا را به قطعات کردی نیز اختصاص می‌دهیم.

علیزداه در پاسخ به این سئوال که آیا اجرای قطعات خاطره انگیز برای جوانان اهمیت دارد گفت: هر جامعه‌ای یک گذشته‌ای دارد و هراندازه که این گذشته به درستی به آینده وصل شود اینجامعه هویت و پشتوانه ماهوی بیشتری خواهد داشت، ارزشهایی که در یک هنر خلاق به وجود می‌آید عمر تداوم آن با هنرمند است اما ارگان‌هایی مانند رادیو و تلویزیون با توجه به نگاه خود در طول تمام این سال‌ها دخل و تصرف‌هایی چون حذف و اضافه آثار را انجام داده‌اند و بسیاری از آثار از آنچه در ابتدا وجود داشته فاصله گرفته‌اند و حالا پس از گذشت ۳۰ سال اثری باقی نماند که برای فردی که اکنون سی سال‌اش است خاطره‌ای باقی مانده باشد؛ ضمن اینکه هنر موسیقی در تمام این سال‌ها گرفتار باید‌ها و نباید‌های فراوان بوده است و زمانی این هنر دچار ممیزی می‌شد هنرمندان به دنبال چاره اندیشی بودند و راهی را پیدا می‌کردند که بتوانند حرف خود را هنرشان بیان کنند از همین رو دست به تجربه‌های مختلف می‌زدند که در سایه این تجربه بسیاری از خاطرات هم حذف شد به همین دلیل است که در حال حاضر اثری که خاطره انگیز باشد از رادیو و تلویزیون نمی‌بینیم.

در ادامه این نشست سعید فرجپوری یکی از نوازندگان گروه موسیقی چاووش که هم اکنون در کنار یاران قدیمی‌اش در گروه دوستی نشسته است به حس و حال دوباره این همنشینی اشاره کرد و گفت: من به یاد دارم آخرین کنسرتی که با ترکیب اصلی گروه چاووش برگزار کردیم سال ۶۷ بود که آن کنسرت هم به آهنگسازی حسین علیزاده و آواز شهرام ناظری در تالار وحدت برگزار شد تا اینکه پس از گذشت سالیان سال فرصتی دست داد تا بار دیگر در کنارهم جمع شویم با توجه به این تصمیم از دو هفته پیش قرار شد که در ترکیب این گروه قرار گیرم، این حضور دوباره برای خود ما هم خاطره انگیز است و سعی می‌کنیم آثاری که در خاطره‌ها نقش بسته را نیز به روی صحنه ببریم.

اردشیر کامکار در تکمیل صحبت‌های فرجپوری گفت: احساس خوشایندی برای من هست که پس از گذشت سال‌ها باردیگر گردهم جمع شده‌ایم و گمان می‌کنم هنرمندان در عرصه موسیقی به این خردجمعی و اتحاد رسیده‌اند که باید گروهی فعالیت کنند چراکه کارایی انجام یک کار خوب جمعی بیش از فعالیت‌های انفرادی است و یکی از دلایل موفقیت چاووش هم گردهم آمدن جمع هنرمندان و ارائه آثار خوب بود و امیدوارم این جمع درآینده الگویی برای جوانان فعال در این عرصه باشد.

شوالیه آواز موسیقی ایران پس از صحبت‌های کامکار این نکته را متذکر شد که هیچ ممنوعیتی برای حضور هنرمندان مختلف در این گروه وجود ندارد و مطمئن هستم یک هنرمندی مانند شجریان از این گردهم آیی خوشحال می‌شود.

علیزاده در پایان صحبتهای خود افزود استاد شجریان، لطفی و کسانی عمر خود را در جهت اعتلای موسیقی ایران گذاشته‌اند از سرمایه‌های این آب و خاک هستند و تجربه‌های ارزنده‌ای در این حوزه دارند که می‌توانند به جامعه منتقل کنند ولی متاسفانه شرایط هنرمندان موسیقی در ایران به این شکل است که همواره مدافع این هنر بوده‌ایم این درحالی است که در هیچ جای دنیا به این شکل نیست و یک هنرمند به معنای واقعی هنرمند است اما در اینجا همه موارد به هنرمند سپرده می‌شود و تاسف بار‌تر اینکه درحال حاضر همه سفارش‌ها را به دوش هنرمند می‌اندازند و هنرمند هم به هر دلیلی در ظاهر و بدون داشتن اعتقاد به کاری که انجام می‌دهد به شکل فرمایشی امور است.

پژمان حدادی نوازنده تنبک این گروه موسیقی هم در پایان این نشست به ریتم در کنسرت دوستی اشاره کرد و گفت: جایگاه ریتم در موسیقی ایرانی حضور پررنگ تری نسبت به گذشته داشته است و این امر جز با زحمان اساتید‌ایم فن که راه گشا بودند می‌سر نبوده است اما آنچه مسلم است توجه به این مطلب است که دیدگاه موسیقایی هنرمندی چون علیزاده نسبت به مقوله ریتم دیدگاهی نو است و در این اثر هم ریتم جایگاه ویژه خود را دارد.

لازم به ذکر است کنسرت این گروه موسیقی در تاریخ ۵، ۶، ۷ و ۸ مردادماه ساعت ۲۱ در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران برگزار می‌شود.