تشکیل گروه شهناز را برآیند آن نوع تفکر باید دانست که نیاز به طراوت، تازگی و پشتوانه را برای موسیقی ایرانی لازم می‌داند و آن را به درستی حس می‌کند. هرچند موسیقی ایرانی بیشتر از آن به‌درستی اندیشه در راه پیشرفت خود احتیاج دارد، چنین اقداماتی از سوی بزرگان و پیشکسوتان موسیقی باعث بروز توانایی‌ها و استعدادهای جوانان هنرمندی می‌شود که در حوزه‌ی موسیقی، از آنچه نشان می‌دهند، بیشتر می‌دانند...

البته ای کاش جوانان ساکن در شهرهای غیر از تهران نیز این امکان را پیدا می‌کردند تا در کنار بزرگان موسیقی وجود هنری خود را نشان دهند که کم نیستند افراد جوانی که در دیگر نقاط این مملکت، ساز را به زیبایی و با احساس تمام می‌نوازند و آوازشان را هم به همین صورت می‌خوانند، اما دریغ که فرصت نشان دادن توانایی‌هایشان را در این زمینه پیدا نمی‌کنند. بگذریم.

آرزوی هر جوان فعال در عرصه‌ی هنر، نشستن در کنار بزرگان آن است که در عرصه‌ی موسیقی، این اتفاق خجسته با تلاش استاد محمدرضا شجریان، در گروهی به نام شهناز به منصه ظهور رسید تا بدانیم نوبت آن رسیده است تا این جوانان لایق و شایسته در زیر سایه‌ی حمایت‌های معنوی پیشکسوتان، به روی صحنه روند و لیاقت خود را به همگان نشان دهند. در همین رابطه باید بگویم عیب و ایراد گیری به طور معمول از بدیهی‌ترین و ساده‌ترین کارهایی است که ما ایرانی‌های خوش‌ذوق می‌توانیم انجام دهیم، آن‌گونه که بعد از اجراهای همین گروه شهناز هم این پیشامد به وجود آمد و عده‌ای که خود در خانه نشسته و نظاره‌گری بیش نیستند، شمشیر انتقاد منفی را از رو بستند! عده‌ای تفاوت سطح نوازندگان را با هنر شجریان جزو اصلی‌ترین بخش انتقاد خود قرار دادند، حال آنکه هیچ‌گاه از خود نپرسیدند اگر قرار باشد بزرگان موسیقی نظیر استاد شجریان فقط با افراد هم‌سطح و هم‌فکر در برنامه‌ای کنار هم بنشینند، بیشتر از یک گروه نمی‌تواند ایشان را همراهی نماید! از سوی دیگر فردی چون شجریان، خود را به نوعی قربانی توجه به جوانانی کرده است که اگر وی هم آنان را این گونه به جامعه‌ی موسیقی نمی‌شناساند، دیگر معلوم نبود این استعداد و توانایی خود را در کجا بایستی بنمایاند. هنرمندان پیشکسوت دیگر هم در طی این یکی دو سال همین مسیر را پیش رفته‌اند تا نشان دهند در زمینه‌ی توجه به جوانان، با استاد شجریان هم‌رأی و نظر هستند.

به‌نظر می‌رسد با اجماع نظر در مورد همکاری بزرگان موسیقی با جوانان، راه برای نسل جوان باز شده است تا علاوه بر نشان دادن توانایی خود، با زیر و بم موسیقی ایرانی بیشتر از قبل آشنا شوند و نقاط ضعف و قوت کار خود را بهتر بشناسند. در عین حال نکته‌ی بسیار مهم، عدم ایجاد وابستگی ذهنی این جوانان است که نباید دایره‌ی مهارت‌شان فراموش شود و یا محدودیت ارایه‌ی هنر برای آنان به وجود آید که گویی در گروه شهناز نه‌تنها این اتفاق خود نیافتاده است، بلکه جای خوشحالی است که بگوییم یک نوع هم‌فکری و تبادل نظر بین بزرگ‌ترها و جوان‌ترها وجود داشته است که طبیعی‌ست ادامه‌ی آن، به نفع موسیقی ما است.
منبع: شجریانی‌ها