قطعه «نغمه نی داوود» با صدای سبحان مهدی پور به یاد احمد ابراهیمی

از «موسیقی ما» بشنوید و دانلود کنید؛

قطعه «نغمه نی داوود» با صدای سبحان مهدی پور به یاد احمد ابراهیمی

موسیقی ما - «سبحان مهدی پور» قطعه «نغمهٔ نی داوود» را به یاد زنده یاد «احمد ابراهیمی» منتشر نمود. این خواننده در گفت و گو با «موسیقی ما» در خصوص این قطعه اظهار داشت: «این قطعه آوازی با عنوان "نغمهٔ نی داوود" با غزلی از فروغی بسطامی و مطلع "کنون که صاحب م‍‍ژگان شوخ و چشم سیاهی" به یاد استاد زنده یاد احمد ابراهیمی و با همراهی مرتضی صنایعی (نوازنده نی) اجرا و به این استاد بنام موسیقی ایران تقدیم شده است». مهدی پور همراه با این قطعه، یادداشتی نیز در اختیار «موسیقی ما» قرار داده است که در ادامه می آید...

با نام تو خط نوشته ام باز
از توست نوای مطرب و ساز
با نغمه ی جاودانه ی عشقت
از پرده برون فتاده این راز

در عرصه موسیقی فاخر ایرانی در زمینه آواز، هر از چندی هنرمندانی پا به عرصه ظهور می گذارند که دیگر تکرار نمی شوند. می توان گفت که این هنر والا هیچ وقت از پویایی و تازگی خود نیافتاده است و امید آن می رود که هر روز شاهد تبلور و جوشش و کوشش علاقمندان و دوستداران این هنر در بین اقوام ایرانی باشیم؛ زیرا که این میراث فرهنگی از حال و هوای برتری نسبت به هنرهای دیگر از جهت عاطفی برخوردار است.

با یادی از استادم احمد ابراهیمی

این آواز که نغمه ی نی داوود با غزلی از فروغی بسطامی با مطلع «کنون که صاحب م‍‍ژگان شوخ و چشم سیاهی» را اینجانب از استادم احمد خان ابراهیمی در تیر ماه 1386 در منزل ایشان که در آن زمان در خیابان خسرو (صادقیه) واقع بوده آموخته ام. استاد در منزل آن را زمزمه می کردند و از ایشان خواستم تا برایم بخوانند. استاد مردی درویش مسلک و متواضع بوده اند. از ویژگی های ارزنده ی ایشان، که در کمتر مدرس آوازی دیده ام، آگاهی کامل ایشان از ادبیات فاخر ایرانی بوده است.

استاد بزرگوار قبل از شروع به تدریس در کلاس، غزلی را برای هنرجویان می خواندند و آن را بسیار زیبا و قابل درک معنی می کردند. ایشان در این زمینه بیانی بسیار شیوا داشتند. استاد احمد ابراهیمی سخنوری آگاه با اندوخته ی فراوان از ادبیات کهن فارسی بودند. از خصوصیات بارز دیگر استاد، خواندن کار عمل و ضربی بوده که در این زمینه بسیار مسلط بوده و کلمات را شفاف و رسا ادا می کردند. ایشان انسانی با اخلاق بودند که هنرجویان شیفته ی این رفتار حسنه ی وی می شدند.

کلاس درس ایشان پر از خاطرات قدیم از استادانی چون خالقی، بنان، ادیب، محجوبی و... بوده است. استاد ابراهیمی جزء آخرین های این نسل برجسته از موسیقی فاخر ایرانی بوده و جای خالی چنین انسان هایی احساس می شود که به معنی واقعی کلاس درس آنها کلاس عشق بوده است. استاد ابراهیمی دار فانی را وداع گفته و از بین ما رخت بر بسته اند ولی همواره نام و یاد ایشان در دل دوستداران موسیقی و هنرجویانش تا ابد ماندگار خواهد بود. باشد تا اندیشه و رفتار و کردار نیکشان آموزه ای برای جوانان و هنرجویان این نسل از موسیقی ما باشد.

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما

اکنون این آواز را به همان شکل و فرم و در همین کوکی که برای اینجانب خوانده اند به یاد ایشان با همراهی دوست عزیزم، نوازنده ی نی «مرتضی صنایعی» به شما عزیزان تقدیم می نمایم.

سبحان مهدی پور
پائیز نود و دو