موسیقی ما - آلبوم «ساعتا خوابن» چند هفته ای هست که در بازار موسیقی کشور منتشر شده و توانسته مخاطبانش را درگیر خود کند.رضا یزدانی نیز در روز‌های گذشته نخستین اجرای زنده این آلبوم را در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی روی صحنه برد و علاوه بر آن، در کنسرت – تئاتر «در روزهای آخر اسفند..» هم حضور دارد تا همه این اتفاقات بهترین بهانه ای باشد برای گپ و گفتی با این خواننده. خواننده ای که ادعا دارد تا آخر عمرش از ریسک‌های خطرناک در زندگی هنری اش هراسی ندارد و همین طور می‌خواهد جلو برود:
 

• * کنسرت‌های تهران را برای اولین بار با آثار جدید در سالن میلاد نمایشگاه روی صحنه بردی. از استقبال مردم از آثار آلبوم جدیدت صحبت می کنی؟

ما در تور شهرستان‌مان بودیم و در شهرهای زیادی اجرا داشتیم و همین باعث شد که در اولین اجرای من در سالن میلاد نمایشگاه بیشتر از شش ترانه جدید را نتوانیم اجرا کنیم. اما برای اجرای 22 ام قرار است دو ترانه جدید را هم اضافه کنیم و با هشت قطعه از آلبوم جدید روی صحنه برویم.
 

• * استقبال از همین آثار جدید جوری بود که فکرش را بکنی؟

خیلی خوب بود. دو سه قطعه را من خودم باور نمی کردم که تا این حد مردم دوستش داشته باشند. جلد آلبوم را هم روی سن بازسازی کردیم و من روی همان مبلی که در جلد آلبوم بود ظاهر شدم و برنامه های خوبی اجرا شد و کنسرت خوبی بود.
 

• * شناسنامه کاری تو فراز و نشیب های زیادی را داشته و دارد. تو با موسیقی شروع کردی و به واسطه آن وارد دنیای سینما شدی و به مرور با بالا و پائین های فراوان، این مسیر ادامه پیدا کرد. در مورد آینده کاری خودت و ایده هایی که برای آینده داری حرف می زنی؟

من همیشه آزمون و خطا کرده ام و ریسک کرده ام و از انجام کارهایی که دیگران از ورود به آنها ترس داشتند و فکر می کردند با ورود به آنها تمام می شوند، هراسی نداشته ام. بدون ترس جلو رفتم و آلبوم به آلبوم با درصد ریسک بالاتری حرکت کردم. از سال 78 که آلبوم «شهر دل» آمد، شاید جزو معدود خواننده‌هایی باشم که هنوز مانده‌ام و کار می‌کنم. من تصمیم‌ام همین است و می‌خواهم تا آخر عمرم با ریسک های بزرگ زندگی کنم و ترسی هم ندارم. چه در ترانه و ملودی و تنظیم و چه در زندگی سینمایی ام. من امسال سه فیلم در جشواره داشتم. الان پیشنهاد چند کار سینمایی و تلویزیونی دارم. آلبوم جدید را هم با تفکری جدید و متفاوت آغاز خواهم کرد و اصولا تا آخر عمرم در هنر می خواهم ریسک پذیر باشم و اعتقاد دارم کسی که در عالم هنر ریسک نکند خیلی زود فراموش می شود.
 

• * تجربه حضور در کنسرت تئاتر «در روزهای آخر اسفند...» دیگر اتفاق خبری این روزهاست که تو در آن هم حضور داری. اولا اینکه از اجرای قطعات ماندگار جهان در این برنامه و با این سبک و سیاق راضی هستی و سوال دوم اینکه فکر می کنی این قبیل برنامه ها بتوانند در ضائقه مردم برای حضور در این قبیل اجراها تاثیری بگذارند؟

اول سوال دوم ات را جواب می دهم. خیلی ها با این ترانه ها خاطره دارند. ممکن است نسل جدید برایشان خیلی جذاب نباشد یا نشنیده باشند. ولی در نسل های قبلی و برادر ها و پدر های ما و آنهایی که در دهه های 60 و 70 زندگی کرده اند این ترانه ها را دوست دارند و با آنها زندگی کرده اند. نسل جدید هم شاید همین طور باشد. این اتفاق یک اتفاق ویژه در تئاتر ایران است که چفت و بست و همه چیز اش درست است و به نظرم هیچ نقطه منفی ای از نظر من نمی توان در این تئاتر یافت. دکوپاژ و میزانسن اش بسیار دقیق و درست چیده شده است و برنامه ریزی شده است. هم در بخش موسیقی و هم در بخش تئاتر، همه چیز به لحظه و دقیق اتفاق می افتد.
 

• * در مورد چگونگی ورود ات به این پروژه هم بگو.

من یک روز سر تمرین گروه رفتم و به همراه آقای رحمانیان بخش نمایشی برنامه را بدون موسیقی دیدم. بعد فهمیدم که در این برنامه خود «رضا یزدانی» حضور دارد و قرار است یکی از آثار فرهاد مهراد اجرا شود. آقای رحمانیان به من گفت که به نظر من در این سرزمین هیچ کس غیر تو وجود ندارد که بتواند آثار فرهاد مهراد را اجرا کند. خیلی خوشم آمد از این جمله و اینکه وقتی این جمله را از زبان آقای رحمانیان شنیدم برای من خیلی محترم بود. من برای ایشان احترام زیادی قائلم چون در تئاتر ایران صاحب سبک و اعتباری ویژه هستند و همین باعث شد که وارد این مجموعه شوم.
 

• * قبلا هم فکر کنم سابقه حضور در تئاتر را داشتی. البته باز هم به عنوان یک خواننده.

من از دو سال پیش که تئاتر «کمی بالاتر» را چهل شب اجرا کردم، پشت دستم را داغ کرده بودم که دیگر تئاتر نروم. واقعا سخت بود و چون به عنوان یک خواننده در طول هفته کارهای زیادی دارم، تصمیم گرفته بودم که دیگر چنین پیشنهادهایی را نپذیرم. خیلی اذیت می شدم و اجرا هم داشتم و ناراحتی پیش می آید. اما آقای رحمانیان داستانشان فرق می کرد. تئاتر موزیکال بودم و از همه مهم تر خود من در این برنامه حاضر بودم. خود رضا یزدانی و دیگر نه نمیشد گفت.
 

• * اجراهای اشکان خطیبی را چطور دیدی؟ به هر حال او هنرمند با استعدادی است و می خواهم در مورد اجراهایش حرف بزنی.

اشکان خیلی خوب است. هم در بخش نمایش و هم در بخش اجرا. تنها مشکلی که هست این است که این ترانه ها برای آدمهایی که با آنها خاطره دارند، با صدای خواننده اصلی این آثار جذاب است. شنیدن آن آثار با یک صدا شاید آن جذابیت را برای شنوده خاطره باز نداشته باشد. یک جاهایی شاید احساس شود که مثلا این ترانه ها را من با صدای فلانی شنیده و دوست دارم و الان با یک صدای دیگر می شنوم.
 

• * از لحاظ اجرا و تکنیک خوانندگی چطور؟

داستان اینجاست که این اجراها در قالب یک تئاتر در حال اجراست و این باعث می شودکه این اجراها برای تو باور پذیرتر باشد. تو می توانی خواننده و اشکان را درک کنی و آن صداهای ماندگار را که در ذهن توست را پوشش دهد. هر چند اجرای اشکان هم عالی بود.