فیلم مستند «من از چشمانتان می‌پرسم» در خانه هنرمندان ایران به نمایش در آمد.

به گزارش موسیقی ما در نخستین برنامه از سلسله برنامه‌های انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند در سال ۹۴، سه‌شنبه ۲۵ فروردین فیلم مستند «من از چشمانتان می‌پرسم» با حضور بهروز غریب‌پور، فرهاد فخرالدینی و جمعی دیگر از اهالی فرهنگ در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران به روی پرده رفت و در ادامه نشست نقد و بررسی فیلم با حضور سرگل اسلامیان کارگردان فیلم برگزار شد. فیلم «من از چشمانتان می‌پرسم» به زندگی و آثار بهروز غریب‌پور می‌پردازد.

در ابتدای این برنامه پدرام اکبری اشاره‌ای کوتاه به ویژگی‌های فیلم داشت و گفت: این فیلم فشرده‌ای گذرا از اندیشه، آثار و زندگی بهروز غریب‌پور است. غریب‌پور در فیلم به‌روشنی در فیلم می‌گوید که اهل مقام و پول و شهرت نبوده است. آن‌چه در کارنامه هنری او وجود دارد تنها با تکیه بر دانش، آگاهی و تجربه به‌دست آمده است.

در ادامه سرگل اسلامیان در پاسخ به سوال اکبری در مورد دلیل انتخاب چنین سوژه‌ای برای ساخت مستند گفت: دلیل اصلی انجام این کار این بود که اولین اثر تئاتری که دیدم و به‌خاطر دارم، نمایش عروسکی کارآگاه ۲ بود و به اندازه‌ای برای من جادویی بود که از دوران کودکی من را‌‌ رها نکرد و مسیر زندگی من را تعیین کرد. زمانی که از غریب‌پور خواستم که در این فیلم حضور داشته باشد، فاقد اعتماد به نفس کافی بودم چون سابقه‌ای در این زمینه نداشتم. اما این کار از نظر اعتقادی برای من ارزشمند بود و به‌دنبال یافتن جواب سوالات خودم بودم. غریب‌پور نیز به من اطمینان کرد و به مرور زمان به عضوی از خانواده او تبدیل شدم. در واقع با دست خالی سراغ غریب‌پور رفتم و او راه را به من نشان داد.

پس از آن بهروز غریب‌پور ضمن تشکر از حاضران در تالار گفت: سرگل اسلامیان می‌تواند شهادت بدهد که حتی یک‌بار هم راش‌های کار او را ندیده‌ام و در انتخاب شخصیت‌های حاضر در فیلم هیچ اعمال نظری نکرده‌ام. امروز برای اولین بار این فیلم را دیدم. انتظار داشتم که مادر و همسرم نیز در این فیلم حضور داشته باشند و تا انتهای فیلم نیز برای آن انتظار کشیدم، اما آن‌ها در چیدمان اسلامیان در این فیلم جایی نداشتند. اسلامیان توانمندی‌های خود را در این فیلم نشان داد و ثابت کرد که می‌تواند فیلم‌ساز خوبی شود. می‌دانیم که داشتنِ جهت‌گیری در ساختن فیلم مستند پرتره موجب تاثیر نامطلوب روی فیلم می‌شود و خوشحالم که در این فیلم چنین اتفاقی نیفتاده است.

وی سپس ضمن بیان خاطراتی از روند تبدیل کشتارگاه به فرهنگسرای بهمن و مخاطرات و دشواری‌های این مسیر گفت: کاشتن مهربانی در آن مکان، نیازمند یک انسان خشن و تندخو بود. در واقع انجام چنین کاری هم‌چون عمل جراحی نیازمند دست زدن به خشونت بود. هیچ‌گاه اهل مقام و جاه طلبی نبوده و نیستم. اما باید برای کشورم کاری می‌کردم، چرا که خانه من کل ایران است. لیاقت ما بیشتر از اینهاست و امیدوارم چه زنده باشم چه نباشم حقیقت امور آشکار شود.

در پایان فرهاد فخرالدینی نیز دقایقی برای حاضران در تالار سخن گفت؛ وی با اشاره به این‌که لحظات بسیار شیرینی را در حضور غریب‌پور تجربه می‌کند، ادامه داد: بهروز غریب‌پور را بیش از بیست سال دورادور می‌شناختم و آشنایی نزدیک‌تر ما به چند سال اخیر برمی‌گردد که مدام بر علاقه من به وی افزوده است. فعالیت‌های او در فرهنگسرای بهمن حیرت‌آور و تحسین‌برانگیز بود و امروز با دیدن این فیلم بیشتر با خصوصیات او آشنا شد. امیدوارم فعالیت‌های سازنده او ادامه داشته باشد و یقین دارم او هر کجا که بوده بسیار مفید واقع شده است. فخرالدینی در پایان گفته‌های خود ضمن بیان خاطراتی از چگونگی شکل‌گیری ارکستر موسیقی ملی ایران گفت: هسته مرکزی ارکستر موسیقی ملی ایران در واقع در فرهنگسرای بهمن شکل گرفت.