موسیقی ما ـ فخری ملک‌پور (آهنگساز و نوازنده پیشکسوت پیانو) در چهارمین جشن سالانه موسیقی ما جایزه ویژه نوازندگی را دریافت کرد و مورد تجلیل قرار گرفت. این در حالی است که استادان موسیقی او را به عنوان تنها مکتب‌دار وفادار و فعال در نگهداری و تدریس شیوه زنده‌یاد مرتضی‌خان محجوبی معرفی می‌کنند.

او تنها شاگرد بازمانده مرتضی‌خان محجوبی (از بنیان‌گذاران موسیقی ملی ایران) است که پیانو را به‌شکل سینه به سینه و با نت‌های ابداعی محجوبی یاد گرفته است. فخری ملک‌پور فقط پیانوی ایرانی می‌زند و جانش می‌رود برای موسیقی گل‌هایی.

این هنرمند پیشکسوت درباره حضورش در جشن موسیقی ما و دریافت جایزه ویژه نوازندگی گفت: «امسال که در این جشن حضور پیدا کردم، هیچ کم و کاستی ندیدم. همه‌چیز بسیار منظم بود و فکر می‌کنم دست‌اندرکاران این جشن زحمات بسیاری برای برگزاری آن کشیده بودند. من در این جشن چیزی جز محبت ندیدم و اتفاقاً به آقای دکتر سریر -که در طول مراسم نزدیک من نشسته بودند- هم همین جمله را گفتم.»

فخری ملک‌پور درباره همدلی اهالی موسیقی در این جشن که موجب می‌شود اهالی موسیقی از هر ژانری برای چند ساعت دور هم جمع شوند نیز گفت: «همنشینی جوانان و پیشکسوتان موسیقی در این جشن اتفاق خوبی بود. مخصوصاً اینکه ابتدا تجلیلی شایسته از پیشکسوتان صورت گرفت و سپس جوان‌ترها هم روی صحنه آمدند و جایزه‌شان را گرفتند. مثلاً پسر آقای محمدرضا شجریان (همایون شجریان) را در این جشن دیدم که جایزه گرفت و واقعاً هم خواننده خوبی است. خیلی هم خوب اصیل می‌خواند. این اواخر دیده‌ام کارهای جدید هم کرده که آن هم خوب است. یا مثلاً آقای سالار عقیلی در این مراسم جایزه گرفت که من اجراهای ایشان را هم خیلی دوست دارم. به نظرم همه‌چیز خیلی خوب بود.»

این هنرمند پیشکسوت که همه این سال‌ها عمر خود را صرف مقوله آموزش کرده و هیچ‌گاه اجرای صحنه‌ای نداشته، درباره تازه‌ترین فعالیت‌های هنری خود توضیح داد: «هنوز آثار منتشر نشده زیادی هست که دارم روی چند تایشان کار می‌کنم؛ اما زمان دقیقی برای انتشارشان تعیین نشده است. چندی پیش تعدادی از آثارم را به آقای محمد معتمدی تحویل دادم که آن‌ها را اجرا کند تا ببینیم چه پیش می‌آید.»

ملک‌پور که اثری منتشرنشده شامل همکاری‌اش با عبدالوهاب شهیدی در آرشیو شخصی‌اش دارد، درباره جدیدترین تصمیم‌ خود درباره انتشار این اثر نیز توضیح داد: «من حدوداً 23 یا 24 ساله بودم که قطعات این آلبوم را ساختم و این آثار خیلی قدیمی هستند و اتفاقاً همین چند وقت پیش یکی از دوستان آمد و راجع به این آثار مشورت‌هایی هم کردیم. به گفته بسیاری از استادان موسیقی که این کار را شنیده‌اند، آقای عبدالوهاب شهیدی بهترین آوازاش را در همین آلبوم خوانده است. درباره پیانوانوازی خودم حرفی نمی‌زنم و منظورم هم این نیست که بخواهم از خودم تعریف کنم؛ اما بخش آوازی این کار بی‌نظیر است که امیدوارم تا پایان امسال به مرحله انتشار برسد.»