در تربت جام، کمابیش، همه میدانستند و میگفتند که نوای عرفان را می‌باید از نای و آوای نور محمد درپور شنید.
خوانندگان، همه، آوازهای سرحدّی، جمشیدی، هزارگی و الله مدد را میخواندند؛ لیک نفَس «دُرپور»، گرمی دیگر داشت. زیرا باورِ او، باوری دیگر بود.
باوری در تار و پودِ جان درتافته و پرنیانی از ایمان و هنر دربافته...
به همین روی، گویی لبیکِ شیخ احمد جام و شیخ عبدالقادر گیلانی را در جان خویش می‌شنید، آنک که از او میخواند و کراماتِ عجیب و غریبش را یاد میکرد...
آلبوم «دردانه» شش داستان عرفانی است به نقل از پیرمردی که دریای عشق بود. این داستان‌ها به سیاق خراسان به آواز و دوتار استاد مزین شده است.