موسیقی - رضا عسگرزاده در چند سال گذشته، بیش از این‌که به عنوان نوازنده شناخته شود، در بخش مهندسی صدا مشغول فعالیت بوده و اتفاق‌های مهمی را هم در این حوزه رقم زده است. اما سال‌ها است که نواختن جزء لاینفک زندگی‌اش محسوب می‌شود و خودش آن را بیماریِ نوازندگی می‌نامد؛ درست از همان پنج سالگی که تعلیمات جدی موسیقی‌اش با ساز پیانو شروع شد تا دوران جوانی که دودوک را به عنوان ساز مورد علاقه خود برگزید و در این بین با هنرمندان مختلفی همچون پیتر سلیمانی‌پور، کریستف رضاعی، استاد احمد پژمان و همچنین حسین علیزاده و جیوان گاسپاریان همکاری کرد که در واقع آلبوم «به تماشای آب‌های سپید» سرآغاز این آشنایی بود.
 
عسگرزاده که علاقه‌مند به مهندسی صدا هم بود، از سال 74 با همراهی کریستف رضاعی در حوزه صدابرداری و ضبط هم فعال شد و مسئولیت ضبط‌های استودیویی و زنده بسیاری از آثار را بر عهده گرفت که بخش قابل توجهی از آن، تولیدات نشر موسیقی «هرمس» بوده است. او در به سرانجام رسیدن موسیقی فیلم‌های مختلفی هم نقش داشته که «یه حبه قند»، «سعادت آباد»، «آبادان» و «لاکپشت‌ها هم پرواز می‌کنند» از آن جمله هستند.
 
رضا عسگرزاده با این‌که ترجیح داده کارنامه کاری طویل و درازی نداشته باشد (حداقل در نوازندگی) اما چگالی اتفاق‌هایی که در این سال‌ها رقم زده، آن‌قدر زیاد است که درباره هر یک از آنها می‌توان به شکل مفصلی صحبت کرد. شاید دلیل این انتخاب هم این باشد که معتقد است آدم بسیار ایده‌آل‌گرایی است و چه خوب که در این زمانه هنوز هستند آدم‌هایی که درگیر سرعت سرسام‌آور روزگار نشده‌اند و ترجیح می‌دهند اتفاق‌هایی را رقم بزنند که اول در جانشان ته‌نشین شود و خب در این‌صورت برای مخاطب هم چاره دیگری جز رسوخ کردن آن آثار در دل و جانش باقی نمی‌ماند.


- زمان‌هایی که کار صدابرداری انجام می‌دهم، خیلی پا تو کفش نوازنده‌ها می‌کنم
- چیزهایی که درباره حسین علیزاده شنیده بودم و همچنین میمیک چهره او، باعث شده بود همیشه برایم ترسناک باشند
- انتظارات موزیکال احمد پژمان معمولاً در کشور ما به راحتی پاسخ داده نمی‌شود
- وقتی جیوان گاسپاریان به ایران آمد و با هم معاشرت کردیم، فهمیدم سازی که ما داریم، سوت سوتک است!
- من صدابرداری نیستم که بتوانم کنار همه راحت کار کنیم
- از سال 63 با پیتر سلیمانی‌پور دوست شدم و هیچ کاری نبود که در قالب موسیقی با هم انجام ندهیم
- صدابرداری برایم جذاب است؛ اما نه به اندازه نوازندگی
- بارها برای دیدن کنسرت‌های حسین علیزاده، شب‌ها در صف خرید بلیت تالار وحدت خوابیده‌ام
- روزمرگی باعث شده بسیاری از نوازنده‌ها از دنیای موسیقی فاصله بگیرند و عملاً یک‌سری نت بنوازند و بگویند در میکس درستشان می‌کنیم
- کنسرت «به تماشای آب‌های سپید» اولین معاشرت نزدیک من و حسین علیزاده بود
- در موسیقی‌های قائم به ذات، دنیای تکنیکال می‌تواند آسیب‌زننده باشد
- گاهی هنرمندان حاضر نیستند در کنسرت‌هایشان بخش کوچکی از درآمدشان را خرج ادوات صدابرداری کنند و از چشم مردم همه چیز سر صدابردار می‌شکند
- آلبوم «آلبا»ی گروه «نور» را بیشتر از بقیه کارهایم دوست دارم
- آلبوم «آلبا» را سه روزه با دو میکروفون در سرسرای اصلی کاخ اردشیر بابکان ضبط کردیم