موسیقی ما- شعرهای «حسین منزوی» منبع و مرجع بسیاری از بررسی‌های محققان و پژوهشگران معاصر است؛ طی ماه‌های اخیر نیز دو کتاب از آثار حسين منزوی با تلاش و همکاری ابراهیم اسماعیلی‌اراضی ويراسته و آماده شده كه يكی از آنها به چاپ رسيده و ديگری به‌زودی منتشر خواهد شد؛ اما انتشارات «نگاه» نیز قرار است دست به انتشارِ کتابی بر اساس ترانه‌های او بزند.

به گفته‌ی «اسماعیلی ارضی» ترانه‌‌ها در چهار بخش تنظیم شده است. یک بخش، شامل ترانه‌هایی است که روی ملودی نوشته و اجرا شده است. بخش دوم، دربردارنده ترانه‌هایی است که اجرا نشده و منزوی بر پایه‌ی ملودی سروده است. بخش دیگر، آن دسته از اشعار این شاعر بزرگ است که بر اساس آن تصنیف ساخته شده یا به شکل آواز اجرا شده و بخش پایانی، شامل شعرهایی است که به شکل ترانه سروده شده است.

هم‌چنین در هر کدام از این بخش‌ها ترانه‌هایی به یاد ماندنی وجود دارد که مخاطب دوست دارد به شکل مکتوب آنها را داشته باشد و در فرصت مناسب به آنها رجوع کند. این نویسنده درباره‌ی ترانه‌های منزوی می‌گوید: «چیزی که همیشه در بررسی ترانه‌های حسین منزوی جلب توجه می‌کند، ساحت‌شناسی و مخاطب‌شناسی دقيق و عميق اوست. حسین منزوی خیلی خوب توانسته در ساحات مختلف ترانه و تصنيف، عاطفه‌ی مردمی را با شعر و ادبیات پیوند بزند. به نظرم این نمونه‌ای است که ثابت می‌کند، الزاما ترانه نوشتن به معنای کوتاه آمدن از بايسته‌ها و دستاوردهای ادبی نیست.»

 او اضافه می‌کند: «بدون شک آشنایی حسین منزوی با ظرایف موسیقی به او در سرودن ترانه و موفقیت او در آثاری که روی ملودی نوشته شده، کمک کرده است. نکته مهم دیگر تسلط حسین منزوی بر زبان گفتاری است و اینکه او چه نقش مهمی داشته در جاافتادن پيكره‌ای به نام «غزل‌ترانه» بر مبنای زبان گفتار؛ صورتی که شاید خیلی‌ها ندانند قبل از حسین منزوی هیچ راهی در رادیو که تولیدکننده اصلی و انحصاری موسیقی بوده، نداشته است. اين سد اولین بار با غزل «نمی‌شه غصه‌ ما رو یه لحظه تنها بذاره» شكسته می‌شود؛ چون مسئولان رادیو مجاب می‌شوند كه اين به قول خودشان شعر شکسته، صورت عينی ادبيات است.»