موسیقی ما- کارگاه تخصصی «صدا، موسیقی و فلسفه» با حضور دکتر حمیدرضا اردلان ۵ و ۱۲ شهریور ماه در خانه موسیقی ایران برگزار شد.

اردلان در ابتدای این جلسه به این موضوع اشاره داشت که: «هرآنچه در کائنات است در ۴ دسته بندی قرار می گیرد. ابتدا جنبه شنیداری یا وجود سمعی، جنبه بصری یا وجود نوشتاری، جنبه ذهنی و در انتها جنبه عینی، در این میان وقتی صحبت از صدا می شود در حقیقت منظور ما صدایی است که نیازمند ماده است زیرا صدا در خلا وجود ندارد. صدا تبدیل به امواج می شود و امواج در خلا تبدیل به نور می شوند. نیوتن زمان و مکان را موجودی مستقل دریافت کرده بود اما انیشتین برای زمان و مکان جدایی قائل نبود. در تئوری دیالکتیک ما با ترکیب تز و آنتی تز مواجه هستیم به این معنا که منطق دیالکتیک جهان را در دو قاب تصور می کند مانند سیری در مقابل گرسنگی یا صدا در برابر سکوت. اما در روش هرمنوتیک آنچه مهم و معنادار است ریشه یابی پدیده ها و بررسی رویدادها از منظر ریشه هاست.»
 
حمیدرضا اردلان ادامه داد: «بشر به مرور کشف کرد صدا در جهان وجود دارد و این صدا ویژگی هایی دارد. گاهی بلند است و گاهی کوتاه، صدا می تواند پیوسته یا مقطع باشد. میتوانند بلند باشد مانند نت سفید و یا کوتاه باشد مانند دولاچنگ.. به هر روی با تمام تعاریف متنوع صدا در دانش بشر تعریف شده است.»
 
در ادامه این جلسه مهدی بهبودی از متخصصان حوزه صدا نمونه اصواتی از اجرام آسمانی را برای مخاطبان این جلسه پخش کرد. صداهایی از خورشید، عطارد، زمین، مریخ، مشتری و…
 
پس از آن در فضای کارگاه به سراغ صداهایی رفت که برای جمع حاضر قابل شنیدن و شناسایی نبود و سپس در مورد این صداهای قراردادی و ناشناخته گفت و گو میان شرکت کنندگان شکل گرفت و پرسش هایی مطرح شد.