موسیقی ما- لی لا رضایی: محمد حسین توتونچیان را می‌توان موسس اولین سایت فروش اینترنتی بلیت با دادن حق انتخاب به تماشاچی دانست که این رویکرد وی توانست اتفاقات نوینی را در عرصه موسیقی رقم زند.مدیر شرکت فرهنگی هنری ققنوس، بار دیگر توانسته با عمده فعالیتهای خود در زمینه کنسرت آرای بسیاری را در نظرسنجی سایت موسیقی ما برای شرکت ققنوس کسب کند. گفت‌و‌گوی زیر چکیده‌ای از صحبتهای این مدیر موفق با موسیقی ماست:
 

• *از اینکه از سوی کار‌شناسان بیشترین رای را در بخش بهترین تهیه کننده شرکت به دست آورده‌اید، چه حسی دارید؟

به هر حال هم ممنون شما هستم و هم ممنون مردمی که این محبت را به من داشته‌اند و ققنوس را انتخاب کرده‌اند. هم جای خوشحالی دارد و هم جای امیدواری! از همه مهم‌تر این است که خستگی را از تن در می‌برد. خستگی‌هایی که در مواجهه با همه مشکلاتی که داشته‌ایم، متحمل شده‌ایم. چرا که شرکت ما بیشتر به بحث موسیقی سنتی و کلاسیک می‌پردازد.‌‌ همان طور که می‌دانید ما در سال ۹۱ کنسرتهای مشاهیر و مفاخر بسیاری را برگزار کردیم که از این میان می‌توان استاد شهرام ناظری، همایون شجریان، کامکار‌ها، سالار عقیلی و... اشاره کرد و کنسرت‌هایی که در حقیقت جنبه در آمدزایی نداشته‌اند و صرفا وجهه کاری و حرفه‌ای و هنری داشته‌اند. برای مثال کنسرت گروه دارکوب را بدون حضور حامد بهداد و مهران مدیری برگزار کردیم که این خود به دلیل وزن موسیقایی و کاری نوازنده‌هایی است که هر کدام در سازی که می‌زدند، شاخص هستند. موسیقی بی‌کلامی که کلام آن یک دوتار خراسان است که توسط یک استاد خراسانی اجرا می‌شود. برگزاری چنین اجراهایی صرفا به انتفاع مالی منجر نخواهد شد یا کاری که در اردیبهشت ماه سال گذشته برگزار کردیم، درواقع برای اولین بار بود که یک ارکس‌تر بزرگ خارجی با دستمزدهای دلاری و هزینه رفت و آمد بالا و توسط بخش خصوصی به ایران آمد و به اجرای برنامه پرداخت. یکجا جمع کردن گروه دستان که هر یک از اعضای آن در هر گوشه دنیا زندگی می‌کنند، نیز کار چندان راحتی نیست اما ما از عهده آن برآمدیم و در تهران و شیراز میزبانشان بودیم. این‌ها مجموعه فعالیتهای موسیقایی ما در سال ۹۱ بود که فکر نمی‌کنم در کنار ما برگزار کننده موسیقی سنتی دیگری وجود داشت و اگر بود به این اندازه نبود که در حجم بالایی مانند برج میلاد و نمایشگاه بین المللی و... باشد.

به هر حال از این انتخاب شدن و کاندیدا شدن خوشحال هستم. و‌ای کاش فیلدهای سنتی و بخش پاپ مجزا از هم بودند و رای گیری هم جداگانه صورت می‌گرفت، که طبیعتا آراء تخصصی‌تر می‌شد.
 

• *به نظر شما چه فرق‌هایی میان نتایج به دست آمده در بخش کار‌شناسی با بخش رای گیری مردمی وجود دارد؟ (درواقع اهمیت و اعتبار کدام بیشتر است؟)

هردو با اهمیت هستند و هر دو در یک جایگاه، پر اهمیت و با ارزش‌اند. چرا که در درجه اول موسیقی برای مردم ساخته می‌شود و با این حال این کار‌شناسان هستند که با انتقادات خود می‌توانند به بهتر شدن یک اثر کمک کنند.
 

• * برگزاری همچین نظرسنجی‌ها و جشن‌های چه تاثیراتی در موسیقی ما خواهد داشت؟

تاثیر خود را زمانی می‌گذارد که صرفا به انتخاب چندین اسم اکتفا نکنیم. من بر این باورم که انتقاد‌ها، سازنده هستند و نه تعریف‌ها. اگر کسی از من تعریف کند خوشحال می‌شوم، خستگی‌ام در می‌رود و مصمم‌تر می‌شوم که کارم را بهتر و درست‌تر انجام بدهم اما در عین حال انتقاد سازنده می‌تواند راهگشای بهتری باشد. اگر صرفا به انتخاب چند اسم نباشد و مجموعه‌ای از پیشنهادات، انتظارات و انتخاب نظرات بر‌تر باشد، اثر گذاری‌اش بیشتر خواهد بود.
 

• * به جز خودتان کدام نامزد دیگر را شایسته برترشدن در این شاخه می‌دانید؟

اینجاست که می‌گویم می‌بایست بخش سنتی و پاپ باید از همدیگر جدا می‌شدند. چون این‌ها دو مقوله کاملا جدا از هم هستند. شاید اگر این موضوع را لحاظ کرده بودید نتیجه چیز دیگری می‌شد. من به عنوان مدیر شرکت خودم، تک به تک انتقادات و پیشنهاداتی را که در سایت ایران کنسرت ارائه می‌شود، مطالعه می‌کنم، و پیگیر تمامی آن‌ها می‌شوم. از ابتدا ایده‌ام این بوده که بلیت‌های کنسرت‌ها به شکل اینترنتی به دست مخاطبان خود برسد و به این طریق هر شخص جای نشستن خود در کنسرت را انتخاب کند، کسی پشت خطهای اشغال مراکز فروش نماند و بلیت جای خوب فقط توسط ققنوس توزیع نشود و هر کس از هر جایی که هست بتواند دسترسی یکسان و به یک میزان را داشته باشد. چون اعتقادم براین است که حق انتخاب هر فرد در ایران با دیگری برابر است و هیچ شخصی بر دیگری ارجح نیست. خدا را شکر می‌کنم که به عنوان ابداع کننده این طرح توانستم موفق شوم، به گونه‌ای که دوستان دیگر ادامه روی این طرح شدند و آن را وارد چرخه فروش کردند و این برای من جای خوشحالی دارد. چون بعداز من‌‌ همان خط مشی فکری، خط به خط توسط دوستان به اجرا در آمد و همچنان دارند دنبال می‌کنند. من آرزو دارم کسی می‌آمد و کاری را انجام می‌داد که به ذهن من نرسیده بود و یک پله از من فرا‌تر می‌رفت. آن وقت من دستش را می‌بوسیدم، چون از این کار او لذت می‌بردم که فردی باهوش‌تر و با ایده‌تر از من آمده و کار جدیدتری کرده است. هنوز هم منتظرم و آرزو می‌کنم که کسی چیزی جدید به من یاد بدهد. چنین چیز امکان پذیر بوده و دور از دسترس نیست. علت پیشرفت کشورهای متمدن، این است که کسی اگر کاری کند نفر بعدی یک قدم جلو‌تر بر می‌دارد و به لحاظ تکنیکالی و حرفه‌ای سعی می‌کند جلو‌تر از دیگران پیش برود تا یک چیز بهتر و با کیفیت‌تر با آپشن‌های بیشتر عرضه کند. این در حالی است که در جهان سوم انسان‌ها به جای افزودن ایده و تفکرات جدید، صرفا تقلید می‌کنند و دنباله روی همدیگر می‌شوند.
 

• * مهم‌ترین برنامه‌های شما برای سال ۹۲؟

در سال ۹۲ کنسرتهایی را از من و شرکت ققنوس شاهد خواهید بود که به اینکه من ریاضی بلد هستم، شک خواهید کرد. چرا که به لحاظ دستمزد، تمرین و اجرای خواننده، رهبری ارکس‌تر، آهنگسازی و هزینه‌های رفت و آمد به ایران و... در نوع خود بی‌نظیر است و البته پر هزینه!