قبل از هر چیز آلبوم «نزدیک‌تر از دور» گویای این است که این نوازنده جوان خواسته تا تسلط و تکنیک خود را بر روی چند سبک و لحن کمانچه نوازی قدیم و معاصر و کمانچه آلتو نشان بدهد که م یتواند مثل هر اثرى داراى نقاط ضعف و قوتی نیز باشد. در کمانچه نوازى معاصر موسیقی محلی و مقامى و لحن‌های مختلف دیگر نوازندگان در حیطه جغرافیایی ایران عزیزمان برای من در تدریس ملاک هستند که مهرزاد اینو درک کرده، از خراسانی گرفته تا کردی و لرى وترکمنى، و آذرى، ارمنى، سیستان و بلوچستان و حتى قیچک زابل.

 به هر حال نمی‌شود در یک اثر تمام این ویژگی‌ها را لحاظ کرد وگنجاند ولی در این اثر به برخى از این لهجه‌ها پرداخته شده. مهرزاد سعى داشته هم توانایی‌های تکنیکی خود را نشان بدهد و هم شناخت خود را به عنوان یک جوان ۲۱ ساله راجع به کمانچه نوازی سنتی و مدرن و تنظیم براى بخش زهى ایرانى از جمله کمانچه آلتو نشان بدهد.

او در این اثردر حد توان توانسته به چند فرم از کمانچه نوازی سرى بزند و جملات موسیقایى توام با آرامش و سکوت هایى با متر مناسب را رعایت کند تا جمله‌ها در ذهن شنونده معنى پیدا کنند و از روده درازى بیهوده در آواز‌ها پرهیز شده چرا که در حال حاضر پذیرش آن وجود ندارد.

از نظر من اولین کار مهرزاد اعظمی کیا برای ورود به عرصه حرفه‌ای با ارزش است. او در آینده اگر ارزشهاى هنری و سیاستهای آن را درست جلو ببرد می‌تواند هم نوازنده خوبی باشد و هم معلمی دلسوز، به شرط اینکه دچار حواشى و غرور نشود و همیشه نقد پذیر و عاشق یاد گرفتن باشد. او به هر لحاظ چه از نظرفیزیکی و ذهنی و چه به لحاظ تجربی و تکنیکى قابلیت این را دارد که هر روز موفق‌تر شود و من به او می‌بالم. فکر می‌کنم اگر همه چیز درست پیش برود، او جزو یکی از نوازنده‌های برجسته و توانمند در بین هم نسلان خود خواهد بود.

از طرفی این آلبوم کاملا مستقل نیست و خود مهرزاد هم به این موضوع واقف است که از تم ترکى استامبولى گروه لاچووتایفا و یا حالتهاى آذرى و ارمنى و یا شیوه استاد بهارى هم استفاده شده است.

 خود من هم موافق نبودم که مهرزاد بخواهد فقط تفکرات من یا دیگر اساتیدش را در کار‌هایش بزند. این توصیه من بود که از مهرزاد خواستم تا این قضاوت درباره اثرش نشود که چون بیشتر شاگرد من یا دیگرى بوده کار‌هایش کلا رد پاى شخص خاصى را دنبال کند و یا چون به مکتب استاد کامکار علاقه منده ازایشان تقلید مطلق کند، ضمن اینکه زود است از مهرزاد انتظار استقلال کامل داشت و شاگرد همیشه رنگ و بوى معلم خودش را دارد.

اگر این آلبوم صرفا بر اساس تفکرات من بود با آن مشکل داشتم و اعتراض می‌کردم. به هر حال در این آلبوم یک جاهایی من خودم را می‌شنوم و در جاهایی برخى از پیشکسوتان دیگر را هم می‌توان شنید ولی نمره قبولی را به آن می‌دهم.

 حال دیگر دوستان و کار‌شناسان باید راجع به این اثر نقد و نظر بدهند. به لحاظ، صدابرداری و میکس اشکالات کوچکى در آن می‌بینم ولى به صدا بردار خسته نباشید می‌گویم که همدلى بسیارى با مهرزاد کرد.

 طرح جلد و اطلاعات سى دى نمی‌تواند من را راضی کند. شرکت ماهور و بخش کارگاهی آن سیاستهاى کارى خودشان را دارند و شاید در مواردى دست نوازنده و صاحب اثر را خیلى باز نگذارند.

در واقع این آلبوم شناسنامه کامل و جامعى ندارد. همین طور اطلاعاتی راجع به اینکه این قطعات را چه کسی ساخته وتنظیم کرده وبرگرفته از چه تم یا موتیف یا سى دى است و به همین دلیل است که من به کاور و بروشورش نمره کامل قبولی نمی‌دهم.