موسیقی ما- اختتامیه نخستین دوره فستیوال موسیقی تهران در حالی دوشنبه شب ۱۷ شهریور ماه در عمارت مسعودیه برگزار شد که علیرضا قربانی و گروه اشتیاق خاطره خوبی را در ذهن حاضران در این مراسم بر جای گذاشتند.

در آغاز این مراسم مطابق شب‌های گذشته یکی از چهره‌های سینمای کشور به روی سن آمد و بیانیه خانه موسیقی درباره کمپین «من از موسیقی حمایت می‌کنم» را قرائت کرد. مهنار افشار به در نحوه قرائت متن با کمی استرس مواجه شده بود پس از خواندن بیانیه از لرزش ضدایش عذر خواهی کرد. «وقتی زمین ناز تو را در آسمان‌ها می‌کشید...» آخرین جمله‌ای بود که پس از خوانده شدن توسط افساز وی صحنه را ترک کرد. جمعیت در مقایسه با شب‌های قبل حضور پررنگ تری داشتند تا آنجا که خیلی از حاضران روی پله‌ها نشسته بودند.

گروه اشتیاق روی صحنه حاضر شدند و در ادامه قربانی با ادای احترام به مردم روی سن آمد. قطعه هراس جنون با شعری از محمد قهرمان و آهنگسازی و تنظیم شهرام توکلی نوید بخش یک اجرای خاطره انگیز بود. رپرتوار در نظر گرفته شده برای این اجرا موسیقی ملی ایرانی را پوشش می‌داد. قربانی آواز سر داد: به سر می‌دوم رو به خانه تو/ که شاید بیابم نشانه تو.... قربانی برای قطعه دوم آهنگ تیتراژ سریال «کیف انگلیسی» را انتخاب کرده بود. کاری با آهنگسازی استاد فرهاد فخرالدینی و با مطلع: گشته خزان نوبهار من، وای من... آخر‌ای امید من با ما از چه بی‌وفایی... تشویق مخاطبان در اتمام این قطعه و ادای احترام قربانی به تک تک آن‌ها شور و شوق خاصی در عمارت مسعودیه به پا کرده بود. در ادامه گره کر به روی سن آمدند و تشیوق‌های مردم و قربانی به آن‌ها خوش آمد گفت. حالا نوبت اجرای یکی از قطعات آلبوم موفق حریق خزن بود. آخرین جرعه جام با شعری از فریدون مشیری و آهنگسازی و تنظیم مهیار علیزاده. قربانی خواند: «چیست در همهمه دلکش برگ/ که تو را می‌برد اینگونه به ژرفای خیال» و حالا گروه کر با او همراهی کرد. قربانی سر خود را به نشانه تایید و تشویق گروه به حرکت در می‌آورد. قربانی به یک گام بالا‌تر رفت: نه به آب، نه به برگ نه به این آبی آرام بلند.... به تو می‌اندیشم.... برخی از حاضران در عمارت در حالی که لبخند به لب داشتند شروع به پاک کردن اشک‌هایشان کردند. تشویق‌ها شدت گرفته بود... آرامش این قطعه مسعودیه را فرا گرفت. حالا نوبت به اجرای قطعه زندگی با شعر و آهنگی از غلامحسین مین باشیان و تنظیم فردین خلعتبری رسید. این قطعه ترکیبی از فرم والس و فضای موسیقی ایرانی داشت.

پس از پایان این قطعه قربانی گفت: مردم سلام و درود. خوشحالم که با تلاش مستمر خانه موسیقی و پیگیری‌های حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی این فستیوال بالاخره برگزار شد. این فستیوال به عنوان رویدادی مستقل که خانه موسیقی بنیانگذارش بود اتفاق مثبتی است که جای آن تا امروز خالی بود ولی در ‌‌نهایت با تلاش‌های زیادی که برای راه اندازی آن انجام گرفت، امسال شاهد برپایی نخستین دوره آن به شکلی باکیفیت و آبرومند بودیم. قربانی سخنانش را اینگونه ادامه داد: اگر همراهی وزارت ارشاد، نیروی انتظامی و میراث فرهنگی نبود این فستیوال در این مکان شکل نمی‌گرفت. صنف موسیقی با چنگ و دندان از ایده برپایی فستیوال موسیقی تهران دفاع کرد تا بتواند جشنواره‌ای مستقل و حرفه‌ای داشته باشد. امیدوارم سال‌های بعد هم این حرکت ادامه یابد و حتی شاهد بین المللی شدن آن و افزایش تعداد اجرا‌ها باشیم.

در ادامه این خواننده موسیقی ایرانی با اشاره به اینکه دلش نمی‌آید از دو چهره موسیقی ایران که در عمارت حضور دارند یاد نکند از مردم خواست فردین خلعتبری و مهیار علیزاده را که به نوبت برخواستند و به مردم ادای احترام کردند تشویق کنند.

حالا نوبت به اجرای یکی از قطعات ماندگار موسیقی ملی رسید. قربانی با اشاره به اینکه این قطعه را از استادش زنده یاد همایون خرم اجرا می‌کند که جایش در جامعه موسیقی خالی است «تو‌ای پری کجایی» را اجرا کرد. این قطعه با شعری از هوشنگ ابتهاج و تنظیم سامان صمیمی اجرا شد. تنظیم صمیمی بیان جدیدی به ملودی بخشیده بود در عین حال به واسطه فضای خاطره بازانه نهفته در کار اشک‌ها و همراهی‌ها را در بین مردم به همراه داشت. قر بانی تحریرهای سایشی خود را در بخش‌های مختلفی از این قطعه ارائه داد. به علاوه که به واسطه تحریرهای زینتی موجود در صدایش این بخش را نیز مورد توجه قرار داده بود. وی همچنین در گام‌های بالا‌تر صلابت صدایی خود را به رخ کشید. باران با شعر، آهنگ و تنظیمی از فردین خلعتبری اجرا شد. پیانو آغازگر این قطعه بود و در ادامه زهی‌ها وارد شدند. تکرار جملات زهی‌ها با تار ایرانی فضا را به شدت موسیقایی کرده بود. غم شیدایی موجود در ادب و فرهنگ ایرانی از این قطعه فوران می‌کرد. آنجا که قربانی خواند: ماهم به زیر خاک و دلم در این ظلمت زمانه است... حالا نوبت به اجرای یکی از قطعات خاطره انگیز است که مردم ایران قربانی را با اجرای آن به یاد سپردند. شب دهم با آهنگسازی و تنظیم فردین خلعتبری و شهری از افشین یداللهی پایان بخش قسمت اول کنسرت قربانی و گروه اشتیاق بود. با پایان این قطعه قربانی با ادای احترام به مردم گفت: ده دقیقه استراحت می‌کنیم و دوباره بازخواهیم گشت.

پس از استراحتی ده دقیقه‌ای قربانی و بهنام ابوالقاسم به روی صحنه آمدند تا برنامه ساز آوازی را در مایه نوا و با ساز و آواز ارائه دهند. ابوالقاسم پشت میز پیانو نشست و فضای بداهه را پیش گرفت. در ادامه قربانی بر روی شعر: دل در بر زنده برای غم توست آوازش را ارئه داد. در ادامه این دو از صحنه حارج شدند و اعضای گروه به روی سن آمده و در صندلی‌هایشان مستقر شدند. با بازگشت دوباره قربانی تصنیف از خون جوانان وطن با شعر و آهنگسازی عارف قزوینی و این بار با تنظیم حسام حسینی اجرا شد. ساز دف در این قطعه خودنمایی می‌کرد. در ادامه قطعه بی‌خوابی با شعری از اخوان ثالث و آهنگسازی و تنظیم مهیار علیزاده آغاز شد. پیانو ابوالقاسم و در ادامه آرشه زهی‌ها فضا را برای ارائه آواز قربانی فراهم کرد. گروه کر با قربانی همراهی کردند و در ادامه صدای آن‌ها در موسیقی حل شد. با پایان این قطعه زلف سیه با شعر و آهنگ غلامحسین مین باشیان و با تنظیم میلاد موحدی اجرا شد. این قطعه رنگ و بوی مجلسی‌تر و البته شادتری داشت. تشویق‌ها پر شور بود و همه به استقبال ارغوان با شعری از ه. الف. سایه و آهنگسازی و تنظیم مهیار علیزاده مردم را به حال و هوای خاصی برد. ارغوانم آنجاست... ارغوانم تنهاست... ارغوانم دارد می‌گرید. این قسمت قطرات اشک را به دیده برخی از حاضران در مسعودیه آورد. بنا بود مدار صفر درجه با آهنگسازی و تنظیم فردین خلعتبری و شعر افشین یداللهی پایان بخش شب موسیقایی اشتیاق باشد. پایان این قطعه با تشویق‌های پر و پیمان مردم همراه بود. ان‌ها به پا خواستند و قربانی و گروهش را ثانیه‌های طولانی مورد تشویق قرار دادند. قربانی از صحنه خارج شد اما تشویق‌ها ادامه پیدا کرد. این خواننده آواز ایرانی از ضلع شرقی دوباره وارد شد و ادای احترام کرد. اجرای قطعه ماندگار «ای ایران» شب موسیقایی اشتیاق و البته فستیوال موسیقی تهران را به پایان رساند. مردم برخواسته بودند و با گروه می‌خواندند:‌ای ایران‌ای مرز پر گهر. قربانی چند جمله مانده به انتهای این سرود خاطره انگیز از میکروفن فاصله گرفت و با مردم همراه شد. قطعه به پایان رسید و قربانی با گفتن پاینده باد ایران صحنه را ترک کرد. تشویق‌ها ادامه چیدا کرد و مردم با حس و حالی زیبا مشغول ترک کردن عمارت مسعودیه شدند.‌ای ایران با صدای قربانی یکبار دیگر پخش شد و مخاطبان موسیقی ملی را بدرقه کرد.

گفتنی است اعضای گروه «اشتیاق» در این اجرا سامان صمیمی (ارکس‌تر مایس‌تر)، نیلوفر محبی (ویلن اول)، محسن عبادی، مهجین کاوری‌زاده (ویلن دوم)، کاوه تسعیری، حسام حسینی (آلتو)، بصیر خاموشی، هانیه کازرونی (ویلنسل)، حامد قدسی (کنترباس)، حسام ناصری (فلوت)، مهسا یوسفی‌نژاد (هورن)، ترگل خلیقی (تار)، زکریا یوسفی (پرکاشن)، بهنام ابوالقاسم (پیانو)، شیوا سروش، روشنک کی‌منش (همخوان سوپرانو) و سمیرا محسنی، مهدیه صفدری (همخوان آلتو) بودند.