منو جون پناه خودت کن برو بذار پای این آرزو واستم به هر کی بهم گفت ازت رد شده قسم می خورم من خودم خواستم منو جون پناه خودت کن برو من از زخم‌هایی که خوردم پُرم تو باید از این پله بالا بری تو بالا نری من زمین می‌خورم درست لحظه ای که تو باید بری اسیر یه احساس مبهم شدیم ببین بعد یک عمر پرپر زدن چه جای بدی عاشق هم شدیم برای تو مردن شده آرزوم یه حقی که من دارم از زندگی نگاه کن تو این برزخ لعنتی چه مرگی طلبکارم از زندگی به هر جا رسیدم به عشق تو بود کنار تو هر چی بگی داشتم ببین پای تاوان عشقم به تو عجب حسرتی تو دلم کاشتم اگه فکر احساسمونی برو اگه عاشق هردومونی برو تو این نقطه از زندگی مرگ هم نمی‌تونه از من بگیره تو رو