موسیقی ما – امسال و در جریان چهارمین جشن سالانه «موسیقی ما» و در بخش تنظیم‌کننده برگزیده از دیدگاه کارشناسان «هومن نامداری» برای اولین‌بار موفق به کسب تندیس طلایی این بخش شد. تنظیم‌کننده جوانی که طی سال‌های گذشته همیشه به عنوان یکی از بخت‌های اصلی کسب تندیس معرفی می‌شد اما هیچ وقت به این مهم دست پیدا نکرده بود. چند روز پس از این جشن به سراغ هومن نامداری رفتیم و دقایقی را با این هنرمند درباره اولین تندیسش گپ زدیم. او در گفتگو با «موسیقی ما» نظرات و انتقاداتی که نسبت به چهارمین دوره این جشن داشت را عنوان کرد.
 

• *از زمان اولین جشن سالانه «موسیقی ما» و انتشار آلبوم عاشقانه‌های احسان خواجه‌امیری هر سال تو در میان گمانه‌زنی‌ها و حتی نامزدهای بخش بهترین تنظیم‌کننده بودی. اما امسال بالاخره موفق به کسب این تندیس شدی. به نظرت دیر این اتفاق رخ داد یا به موقع بود؟

امسال کسب این تندیس «موسیقی ما» بیشتر به من چسبید! چون زمان آلبوم عاشقانه‌ها بیشتر کسب تجربه داشتم اما در آلبوم «سی سالگی» همه عوامل آلبوم زحمت کشیدند. اکثر کارها هم دست خودم بود و به همین دلیل انرژی و وقت زیادی صرف کردم. دوست نداشتم کارها یکنواخت باشند و حق مطلب در مورد احسان و ملودی‌های علیرضا افکاری و ترانه‌های روزبه بمانی و افشین یداللهی و سایر دوستان ادا شود. خدا را شکر این آلبوم به دل هواداران احسان نشست و بازخوردش از سوی سایر دوستان همکار خوب بود. به همین دلیل تندیس طلایی «موسیقی ما» امسال برایم جذابیت بیشتری داشت.
 

• *به غیر از آلبوم احسان خواجه‌امیری، قطعات و آلبوم‌های خوب دیگری هم در سال 95 داشتی.

افتخار حضور در آلبوم «آینه قدی» در کنار «مهدی یراحی» را داشتم و تک‌قطعات گوناگونی در سال گذشته داشتم. اما چون کلیت آلبوم «سی سالگی» دست خودم بود بیشتر در میان مخاطبان و کارشناسان دیده شد.
 

• *برای پنجمین جشن سالانه «موسیقی ما» هم فکر می‌کنم یک رقیب جدی در بخش تنظیم باشی چون تا الان در سال جاری چند اثر داشتی که در سطح گسترده شنیده شدند.

امسال هم رقابتی نداشتم و بهروز صفاریان، سیروان خسروی، رضا تاجبخش و اشکان آبرون دوستانی هستند که سالها است که مشغول کار هستند و من آثارشان را دنبال می‌کنم. خدا را شکر در سال 96 توانستم کارهای خوبی انجام بدهم. قطعه «بیست و یک روز بعد» با مهدی یراحی شنیده شد. قطعه گروه «دارکوب» خیلی در قالب پاپ نبود ولی در جنبه خودش بازخورد خوبی داشت و شنیده شد. اما باید ببینیم در سال آینده چه اتفاقاتی رخ می‌دهد!
 

• *اما درباره چهارمین جشن سالانه «موسیقی ما» چه نظری داری و اتفاقاً دوست دارم نقدهایت نسبت به این اتفاق را هم برایمان بگویی.

جشن «موسیقی ما» برای موسیقی ایران یک اتفاق فرخنده است. چون در شب برگزاری این جشن حتی کسانی که جایزه نگرفته‌اند هم بابت حضور در کنار یکدیگر و اساتید، حداقل در ظاهر خوشحال هستند. تعداد جشن‌های سینمایی و جشن‌های خصوصی آنها بیشتر است و رقابت بیشتری دارند و همدیگر را بیشتر می‌بینند. اما حوزه موسیقی یک مقدار مظلوم واقع شده و به نظرم جشن «موسیقی ما» هر سال رسمی و رسمی‌تر می‌شود. این برنامه از سال اول هم رسمی بود ولی الان دیگر همه به عنوان یک جشن واحد برای موسیقی قبول دارند و امسال می‌شد شاهد این موضوع بود. دوستان به گونه‌ای راجع به جزئیات و نامزدها و برنده‌ها و حواشی آن صحبت می‌کردند که نشان دهنده رسمیت و از خود دانستن این جشن بود. امسال می‌دیدم که همه جشن «موسیقی ما» را از خود می‌دانستند. به بچه‌های «موسیقی ما» تبریک می‌گویم که این شرایط را فراهم کردند تا اساتید و پیشکسوت‌ها و جوانانی مثل من که کسب تجربه می‌کنند این جشن را برای خودشان می‌دانند. این حرکت بزرگی است و امیدوارم سالیان سال به قوت خودش باقی بماند و هر سال هم پیشرفت کند.
 
درباره انتقادات هم باید بگویم که به نظرم بخش اهدای جوایز کمی می‌تواند منسجم‌تر باشد. امسال در این بخش احساس پراکندگی می‌کردم و می‌توانست هماهنگی بیشتری در میان اهداکنندگان جوایز هم وجود داشته باشد. شاید مقصر این ناهماهنگی بچه‌های برگزارکننده نبودند اما اصلاح این قسمت به جذابیت جشن کمک می‌کند. همچنین شاخه میکس و مسترینگ در سال‌های به شکل جدی مورد توجه قرار گرفته و شاخه تعیین‌کننده‌ای است. فکر می‌کنم اگر در این قسمت هم رقابتی شکل بگیرد و بچه‌های فعال در میکس و مسترینگ هم انگیزه‌ای برای جشن داشته باشند حرکت رو به جلو و مثبتی خواهد بود.
 

• *در بخش تنظیم‌کننده برگزیده اگر قرار بود غیر از خودت یک نفر را به عنوان تنظیم‌کننده برتر معرفی کنی آن هنرمند چه کسی بود؟

این سوال سخت است و ممکن است پرحاشیه باشد! اما من «اشکان آبرون» را انتخاب می‌کنم.
 

• *در سایر بخش‌ها کسی بود که شایسته برنده‌شدن داشته باشد اما تندیس کسب نکرده باشد؟

بعید می‌دانم. به غیر از بخش خودم، سایر تندیس‌ها کاملاً درست و به افراد شایسته اهدا شد.
 

• *برای سال آینده این جشن چه پیشنهاداتی داری؟

امسال احساس کردم که همه حضور نداشتند. امیدوارم برای سال آینده از دو طرف دلجویی شود. یعنی از طرف برگزارکنندگان و از طرف هنرمندان دلجویی شود تا همه با تعامل خوب کنار یکدیگر حضور داشته باشند. چون جای بعضی‌ها امسال خالی بود.
 

• *البته ما هر سال برای دعوت از هنرمندان تلاش خودمان را می‌کنیم ولی متأسفانه یا خوشبختانه برخی دوستان می‌گویند که اگر ما برنده هستیم به این جشن می‌آییم.

این واقعاً عادت خوبی نیست چون این جشن برای موسیقی برگزار می‌شود. باید از صمیم قلب تلاش کنیم تا حفظ شود و اگر اسممان در میان برنده‌ها بود که باید خوشحال باشیم و اگر نبود هم باید از موسیقی حمایت کنیم. جامعه موسیقی ایران بسیار بزرگ نیست و یک مقدار تنها هستیم. من آدم کوچکی هستیم که بخواهم در این زمینه نظر بدهم ولی اینکه بخواهیم هوای همدیگر را در قالب چنین جشنی داشته باشیم برای اهالی این هنر و برگزارکنندگان قوت قلب است.
 

• *تو امسال برای اولین‌بار به همراه گروه داماهی در این جشن اجرا داشتی و داماهی تندیس طلایی بهترین آهنگساز تلفیقی را هم کسب کرد. کمی درباره این اجرا و همکاری جدیدت با بچه‌های این گروه برای ما بگو.

خوشحالم که افتخار همکاری با دارا دارایی و گروه «داماهی» را دارم و امسال هم چون قطعه «دیوانه» در میان نامزدها حضور داشت، آن اجرا را داشتیم. چند وقت پیش هم با همین گروه در برج میلاد کنسرت داشتیم و داماهی یک گروه قوی در در موسیقی است. هرکسی که به کنسرت‌های ما بیاید متوجه می‌شود که در تمام بخش‌های اجرا موسیقی جریان دارد. فعالیت من با گروه‌های موسیقی یک مقدار گسترش پیدا کرده است. با «اشکان خطیبی» هم کنسرت «راک د پن» را داشتیم و در گروه دارکوب و داماهی هم حضور دارم. خوشحال هستم که در کنار این دوستان حضور دارم و 29 دی هم به همراه داماهی در سالن برج آزادی اجرایی در قالب جشنواره موسیقی فجر داریم.
 

• *طی چند وقت اخیر که با برنده‌های جشن «موسیقی ما» صحبت می‌کردم مثلاً علیرضا افکاری گفت که این تندیس کار او را سخت و مسئولیتش را بیشتر می‌کند. برخی دوستان هم گفتند که انگیزه‌هایشان را بالاتر می‌برد و باعث امیدواری است. تندیس طلایی چهارمین جشن سالانه «موسیقی ما» چه تأثیری در روند کار هومن نامداری خواهد داشت؟

کسانی که من را برای کسب این تندیس شایسته دانستند حتماً از من انتظاراتی دارند و خواهند داشت و این دیده شدن کار را سخت می‌کند. پس از کسب این تندیس، تمرکز مردم روی کارهای من بیشتر می‌شود و اتفاقاً دوست دارم کارهایم مورد نقد قرار بگیرد. در همه این سال‌ها یاد گرفتم چه کارهایی انجام بدهم و چه کارهایی انجام ندهم. چون خدا را شکر بازخورد کارها را از سوی مخاطبان دیده‌ام و آنها همیشه اگر کاری که نباید را انجام داده‌ام هم به من نکاتی را گوشزد کرده‌اند. کلیت این داستان باعث می‌شود که خودم برای انتخاب کارها وسواس بیشتری داشته باشم.