سلام
محسن جان اول از همه بهت تبریک میگم بابت این آلبوم بسیار زیبا و برای همیشه ماندگار و واقعا خسته نباشی
اما سوال من در رابطه با اشعار آلبوم و سبک و لحن خوندن محسنه ?
و این آلبوم تو شعرهای محسن نگاه مثبت تری به عشق شده و در واقع کمتر اون سرزنش های معشوق دیده میشه و بیشتر شکوه شده از فراغ ؟ مثل : سکوت،رگ خواب،دوراهی،نباشی،من تورو کم دارم و... میخواستم ببینم شما هم با نظرم موافقی و آیا این تغییر نگاه به عشق دلیل خاصی داشته مثل ازدواج یا نه ؟
سوا دومم در رابطه با لحن و سبک خوندنه ترانه هاست که البته به نظرم خیلی دلنشین تر شده!
مثلا تو آلبوم نفسهای بی هدف محسن تو تراک نفسهای بی هدف یا گناهی ندارم یا حتی بنویس از گام های بسیار بالا برای خواندن استفاده میکرد ولی تو آلبوم رگ خواب حتی تو تراکهای که این امکان وجود داشت که محسن مثل نفسهای بی هدف بخونه ولی نخوند که من یک از دلایلشو این میدونم که میخواستی تو همه یا اکثر تراکهات یه حس آرامشی ببخشی که به مخاطب هم منتقل بشه ! میخواستم در مورد این قضیه هم یه توضیحی بدی!
ممنونم ازت به خاطر همه ی زحماتت
دوستدار و عاشق همیشگیت