این چیزی که الان می‌خوام بگم رو به عنوان کسی که عاشقانه کارها و صدای حمید حامی رو دوست داره می‌گم و هیچ حب و بغض و کینه‌ای که متاسفانه اقای حامی فکر می‌کنه همیشه نسبت به اون وجود داره، لااقل تو این انتقاد نیست
در مورد کنسرت اولا باید از بی نظمی مفرطی که قبل از شروع اجرا وجود داشت گله کرد که خب البته فقط مربوط به این کنسرت نمیشه.. مردم بعد از 1 ساعت علافی تونستن وارد سالن بشن و بعد از اون هم مجبور شدن 15 دقیقه کلیپ ساخته شدن برج میلاد رو رو ال سی دی سالن ببینن!
در مورد خود کنسرت هم اولا به ارکستر انتقادات خیلی زیادی وارده که البته دلیلش رو همونطور که خود حمید هم گفت میشه تو بی معرفتی یه سری از اعضای اصلی ذکر کرد که ارکستر رو یهو ترک کرده بودن.. بعضی از نوازنده ها واقعا ضعیف کارکردن که شاید به عدم هماهنگیشون بر می گشت.. اما انتقاد اصلی من به نحوه سلکت آهنگ‌ها از طرف خود حامی بود. همه می دونستن که ترانه‌های آلبوم آخدا با شعبده‌بازی وزارت ارشاد برای اجرای جمعه شب مجوز نداشتن اما حامی به هرحال یکی دوتا آهنگ مثل پرستش و همینطور آخدا رو زیرسبیلی اجرا کرد! اما خیلی از ترانه‌های خوب آلبومهای دونیمه رویا و فقط نگاه می کنم هم عجیب بود که اجرا نشد. مثلا خداحافظ که مردم واقعا از اجرا نشدنش عصبی بودن یا ترانه بی نظیری مثل گل مینا باید 4 بیت اولش به شکل زمزمه اجرا بشه و یه سری ترانه ای که کمتر هیت شدن مثل ماهی دلتنگ یا آهنگ 6 و 8 که اجرا شد و یه ترک از آلبوم اول، با قدرت تمام و همراهی تمام ارکستر اجرا بشن.. من فکر می کنم در مجموع این کنسرت بیشتر از حد استاندارد ضعف داشت که یه بخشیش به بی برنامگی همیشگی برمی گشت و یه بخشیش هم که اون بیشتر برام مهمه به دموکرات نبودن حمید حامی. من شب خوبی رو سپری نکردم واقعا اما برای حمید عزیز در اجراهای آیندش آرزوی موفقیت می کنم.