البته بنده درباره "موسیقی" صحبت نکردم درباره ترانه کار صحبت کردم...
به دلایلی هنوز وقت نکردم کار رو بشنوم و فقط متن ترانه رو خوندم
البته اگر این تعریفی که شما از موسیقی فاخر ارائه میدید رو پیشینیان ما هم داشتن این موسیقی (که امروز بهش میگید فاخر!) اصلا به وجود نمیومد و ما هنوز در "نوش لعل" و "کمند گیسو" گیر بودیم...(حتی پیانو هم فرنگی و غیر فاخر بود!)
موسیقی و ترانه داره هرروز رو به جلو حرکت میکنه و حرف شما مثل کسانیه که به «نیما»ی بزرگ میخندیدن و میگفتن این بچه اسم کارش رو گذاشته شعر اما وزن نداره!
حالا شما میگید اسمش رو موسیقی گذاشتن اما ساز نداره!
احساس مرزی نداره و تعریفی هم نداره که ما خط قرمز براش بذاریم...
و البته امروز دیدگاه نسل جوان ما از همون شاملو و اخوان و نیما (که سبک همین ترانه هم هست!) فاصله گرفته و دیگه «توی کوچه ها صدای پای برف...» جوابگوی احساسات این نسل نیست...هرچند هنوز هم میشه توی این سبک آثار قابلی توجهی سرود ولی این اثر حتی قابل توجه هم نبود
بهتره انقدر جلوی هر تغییر نایستیم و فکر نکنیم هرچیزی در کودکی شنیدیم بهترین دنیا بوده
البته بنده درباره "موسیقی" صحبت نکردم درباره ترانه کار صحبت کردم...
به دلایلی هنوز وقت نکردم کار رو بشنوم و فقط متن ترانه رو خوندم
البته اگر این تعریفی که شما از موسیقی فاخر ارائه میدید رو پیشینیان ما هم داشتن این موسیقی (که امروز بهش میگید فاخر!) اصلا به وجود نمیومد و ما هنوز در "نوش لعل" و "کمند گیسو" گیر بودیم...(حتی پیانو هم فرنگی و غیر فاخر بود!)
موسیقی و ترانه داره هرروز رو به جلو حرکت میکنه و حرف شما مثل کسانیه که به «نیما»ی بزرگ میخندیدن و میگفتن این بچه اسم کارش رو گذاشته شعر اما وزن نداره!
حالا شما میگید اسمش رو موسیقی گذاشتن اما ساز نداره!
احساس مرزی نداره و تعریفی هم نداره که ما خط قرمز براش بذاریم...
و البته امروز دیدگاه نسل جوان ما از همون شاملو و اخوان و نیما (که سبک همین ترانه هم هست!) فاصله گرفته و دیگه «توی کوچه ها صدای پای برف...» جوابگوی احساسات این نسل نیست...هرچند هنوز هم میشه توی این سبک آثار قابلی توجهی سرود ولی این اثر حتی قابل توجه هم نبود
بهتره انقدر جلوی هر تغییر نایستیم و فکر نکنیم هرچیزی در کودکی شنیدیم بهترین دنیا بوده