با سلام وعرض ادب.با همه علاقه ای که به صدای آقای عقیلی داشتم اما هرکاری کردم نتونستم با خودم کنار بیام واین جمله رو عرض نکنم.سوالی که از جناب عقیلی دارم اینه که مگر رسالت هنر چیزی جز ارتباط با مخاطب ومردم وعشق ومهر به همه زیباییها وهمزادپنداری مخاطب با هنر است.چرا هنرمندان ما تا اندکی مورد اقبال قرار می گیرند سعی دارند که به نحوی خودشون رو از بطن مردم کنار بکشند وبه گونه ای خودشون رو متفاوت وخاص جلوه دهند.آقای عقیلی عزیز هنرمند دوست داشتنی وخوب چرا ما متفاوت بودن رو در همراهی ویکرنگی وبی ریایی وتواضع به مردم نشون ندیم.مطمئن باشید خواندن در سفره خانه ها که مردم عادی معمولا در آن حضور پیدا می کنند نه تنها از ارزش هنری وانسانی شما کم نمی کنه بلکه بالعکس باعث محبوبیت وشکستن غرور کاذب انسان میشه که همواره گرفتار نفس وعجب هست.من شمارو دوست دارم واینرو به خاطر همین عرض کردم امیدوارم منو ببخشید اما اماکنی مانند سفره خانه ها هم گوشه ای از فرهنگ غنی ما ایرانیان رو با خودش داره .همیشه سلامت وبرقرار باشید هنرمند عزیز.