ایران

هنوزم فانوس این دهکده ام ... حرمت نفت و طلا تو خونمه

تو رو با تموم حرفا دوست دارم ... اسمتون هنوز سر زبونمه

واسه کاشی کاریات دلواپسم ... واسه حوضای عمیق نقاشی

واسه آینه کاری و طاقای نور ... واسه گنجشککای اشی مشی

اگه من مثل درختا ایستادم ... ریشه هام تو دستای تو محکمه

رگام از تو خون می گیره شب و روز ... منو با اسم تو می شناسن همه

مال من باش و نذار ستاره ها ... مثه فانوسای مرده بد بشن

وقتی سرما می زنه زمستونا ... از سر نعش درختا رد بشن

مال من باش و نذار...

-_-_-_-

هنوزم ساقه ی لاله های تو ... تازه از اشکای پنهون منه

مشتی از خاکتو بردار و ببین ... تو رگاش نفت تو و خون منه

مال من باش و نذار ستاره ها ... مثه فانوسای مرده بد بشن

وقتی سرما می زنه زمستونا ... از سر نعش درختا رد بشن

مال من باش و نذار...