در بخشی از گفته هاتون که گفتید که فردی در تنظیم بسیار عالی کار میکند، ولی صدایش به گونه ای نیست ...
اگر منظورتان به سیروان خسروی بود ، گمان میکنم در مورد صدای خواننده ها هم به صورت سلیقه ای رفتار می شود. اینکه شما از صدای خواننده ای خوشتان نمی آید، کاری نمی شود کرد ، خوب خوشتان نمی آید.
اینکه تعداد کمی در کشور به صدای خواننده خاصی علاقه دارند دلیل بر خاص بودن آنها یا خواننده ی محبوبشان نیست. دلیل بر این است که بقیه مردم نتونستند با اون کلام و صدا و موسیقی ارتباط بر قرار کنند.

در جهان سبک راک حرف اول و آخر را می زند! همه ی ما میدانیم که سبک اول جهان است، و به زیر شاخه های گوناگونی تقسیم می شود. اما در ایران این سبک طرف داران چندانی ندارد.
یک مثال روشن آلبوم جدید محسن چاوشی هست. چاوشی به صورت خیلی کنترل شده به سمت راک رفت و بسیار در لحن خودش دقت کرد ، تا صرفاً راک نخواند! در واقع چیزی تو مایه های سافت راک را سبک خود قرار داد. اما دیدید که آلبومش با توجه به فروش خوب (اینکه میگم خوب ، نه اینکه فروشش کم بود، منظورم این است که فروش در ایران باید بالاتر از اینها باشد) ، نتوانست با مخطبانش ارتباط بر قرار کند. شاید به خاطر همان لحن کنترل شده او در اجرای قطعات باشد. شاید اگر او اندکی جسارت خود را بیشتر میکرد، و صرفاً راک میخواند اتفاقات بهتری برایش می افتاد.(البته در ایران برای هیچ امری پیش بینی نباید کرد.)

یا در آلبوم جدید بنیامین که جدیداً وارد بازار کرده ! با کمی دقت می شود فهمید که نوع تنظیم کارها و نحوه اجرا بنیامین به سبک R&B میل دارد. البته بسیار بسیار بسیار کنترل شده از کاری که چاوشی کرد.. بنیامین چند سال پیش با ایجاد نوعی لحن خاص، در اجرای خود و نه ایجاد سبک، توانست بازار آشفته آن زمان را تحت تاثیر قرار بدهد. از انتظار می رفت که با هان جسارت در آلبوم جدیدش کار کند که این کار محقق نشد.
[سبک R&B در هم آمیختن دو سبک ریتم و بلوز است. ریتم اند بلوز بر آوازی تاکید دارد که با یک ضرب مشخص تر همراه شده است و این مساله از خصیصه های این نوع موسیقی است.]

نپسندیدن یا پسندیدن در موسیقی ایران به امری سلیقه ای تبدیل شده و این نوع گذینش به هیچ کدام از دو گروه خواننده هایی که شما تقسیم نموده اید نفعی را نمی رساند. چه عام پسند ها و چه خاص پسند ها.