امید جان، من حرفت رو قبول ندارم که موسیقی پاپ تاریخ مصرف داره!!
اینکه آلبوم یا آهنگی تاریخ مصرف داشت یا نه باید در سال های آینده در موردش بحث کرد. ولی من می گم که اینکه مثلا سیروان کمتر از بنیمین فروخته ، نباید سیروان رو خواننده خاص بدونیم و بنیامین رو خواننده عام پسند.
دوستی میگفت که که نباید این دو رو با هم مقایسه کنیم. من میگم اصلاً نباید مقایسه کنیم. چه این دو نفر، چه کسان دیگر را. هر فرد رو فقط و فقط میشه با خودش و کارهای قبلیش مقایسه کرد. چون در این دنیا هر انسانی طرز فکر خودش رو داره، و پشت تولید هر آهنگی فکر و ایده ای قرار داره.

با این موافقم که باید این گونه تقسیم بندی ها از موسیقی و کلاً از هنر کشور حذف بشه. این خاص و اون عام معنی نمی ده.

بزارید یه مثال در مورد سینما بزنم.
امثال فروش اخراجی هی 2 بسیار خوب بوده، ولی در کل هم مخاطبان و هم منتقدان نسبت به فیلم موضع خوبی ندارند. در اینجا باید طبق تقسیم بندی ها به این فیلم باید گفت یک فیلم عام پسند.
سنتوری رو که یادتون هست. سنتوری فیلمی بود که هم از طرف مخاطبان و هم از نظر منتقدان فیلم خوبی بود و همه در موردش موضع خوبی داشتند. طبق تقسیم بندی ها این فیلم به یک فیلم خاص تبدیل می شد.
اما بیایید تصور کنید، که این فیلم به اکران در می اومد. مطمئنا این فیلم از فروش خوبی بر خوردار میشد. با این اوصاف تقیسیم بندی ما دچار نقض می شد. این فیلم که خاص بود پس چرا پرفروش شد؟؟؟.
اصولاً این نوع تقسیم بندی از پایه مشکل دارد.