ببینید من چون بصورت قاطع پای حرفم هستم. میام و این قسمت رو چک میکنم. من کنسرت فرزاد رو رفتم محسن یکانه رو رفتم. و عاشق صدای بهنام هم بودم. ولی انقدر کیفیت آهنگ ها تو کنسرت پایین بود که حالم بد شد و برام اصلا مهم نبود. یکی از چیزایی که خیلی جالب بود همه تو کنسرت فیلم میگرفتن و این باعث میشد که جای تصویر خواننده بیشتر موبایل ببینی تا تصویر رو. موقع خوندن آهنگ ها پر از فلاش بود دوربین بود و در برخی قسمت ها انقدر تعداد دوربین های موبایل زیاد بود که فضای سالن روشن بود. نور افشانی جذاب بود ولی در برخی موارد مستقیم به چشم بیننده می خورد و باعث سردرد میشد. لباس های کروه در رنگ آبی ال.ای.دی جالب بود. صدای همهمه در سالن بسیار زیاد بود. از اونجایی میگم کیفیت پایین بود که در کنسرت هر کسی میامد و میرفت بر روی استیج. نوع چیدن صندلی های خیلی ضایع بود چون سالن روشن بود و تاریک نبود چیدن صندلی ها خیلی واضح به همراه کارگرا معلوم بود. لباس خود بهنام خیلی خیلی ساده بود بطوری که انگار اجرای تلویزیونی دارد وقتی کسی کنسرت می دهد مردم توقع متفاوت بودن طرف را دارند یا لااقل شخص من. منظور از کیفیت آهنک ها این هست که توی آلبوم اجراها طور دیگری است و من ترجیح میدادم ریتم آهنگ ها الکی شاد نشود! یا آهنگ عشق من باش با همون کیفیت آلبوم اجرا شود کاری که فرزاد فرزین در مورد همه آهنگ هاش انجام داد. اما بهنام آهنگ های آرام و دوست داشتنی خودش رو ریتمیک کرده بود و به جهت عدم تعداد کافی آهنگ مجبور به اجرای سه قطعه بصورت دمو توسط گروه ارکستر کرد. به نظر من این خیلی بد بود. هزینه کنسرت برای من مهم نبود قیمت معمولی بود ولی اینکه کیفیت نداشت این هزینه را برای من گزاف کرده بود. وگر نه من برای کنسرت فرزاد 70 تومان دادم و راضی هم بود. ضمن اینکه قضیه این بلیط 3000 تومانی پارکینگ نیز برای من قابل هضم نبود!!!!