هر چی زمان میگذرد همه بیشتر به این پی میبرن که شما و گروهتون اوهام چه خدمتی به موسیقی نوین ایران کرده اید. از موزیک پاپ و شاید خالتور روز هیچ وقت چیزی به فرهنگ و هنر یک کشور اضافه نشده بلکه در هر هنری هنرمندان پیشرو بودن که به اون زمینه هنری وسعت و طراوت دادن. به جرات هنوز آلبومی مثل آلبوم اول شما در سال 1378 در ایران خلق نشده که هم جای خوشحالی داره برای ما طرفداران شما و هم تاسف برای موسیقی کشورمون که چقدر کم آدم هایی همچون شما رو داره که بتونن کلیشه و مرز هارو بشکنند و فراتر از پول و دستمزد پای استیج و غیره , هنرشون رو ادامه بدن و برای دوستدارانشون لحظه ها و خاطرات فوق العاده شیرین خلق کنند. خود من از 16 سالگی و دقیقا از همون آلبوم اول طرفدار جی تون بودم و میتوننم بگم آهنگهاتون موسیقی متن زندگی 10 سال گذشته من بوده! همه این مشکلاتتون هم برای اینه که به کل متفاوت هستین و واقعا بازار و سیستم موسیقی کشورمون یه 10 یا 20 سالی کار داره تا درک کنه شما چه کاری هم در زمینه بازخوانی و زنده نگه داشتن اشعار حافظ بزرگ و چه در زمینه تلفیق موسیقی ایرانی و موزیک راک انجام دادید. ولی من شخصا شک ندارم روزی خواهد رسید که به نحو شایسته و درست از شما تقدیر خواهد شد. به خاطر پایداری و حفظ جوهر و روح هنرتون و نفروختنش به این قیمت های نازل این روزها..

هر موقع شما فعال بودین و کار کردین من دقیقا دیدم که همه گروه ها و موزیسین های جوان شور وشوق میگیرن و اون ها هم فعال میشن چون امید پیدا میکنند. اینرو در زمینه کنسرت هم سال گذشته خودم شاهد بودم. پس نا امید نشین و ادامه بدین. متاسفانه شما آقای شعرباف دیگه به خودتون تعلق ندارین! هزاران نفر موزیک شما رو میخوان و دیدن شما و درخششتون رو روی صحنه.

پایدار باشید و با آرزوی موفقیت ها و روزهای بسیار خوش و روشن آتی..