وقتی نظرات دوستان رو که خودم، مجبورم به عنوان کسیکه بیش از 11 سال سابقه نوازندگی داره و در معتبرین مجلات موسیقی کشور (هنرهای زیبای دانشگاه تهران، هنر و ...) مقالات متعددی رو ارائه داده توضیحاتی در مورد تحریرهای همایون در این اثر به خصوص در آخر قطعه اول ارائه بدم

دوستانی که میگن که همایون مقداری به حنجره اش در قسمت اوج این قطعه فشار میاره احتمالا کارهایی از اساتید افتخاری، ناظری رو شنیدن که مثلا افتخاری رو میبینیم که در تصنیف کمان ابرو در آلبوم راز گل حقدر راحت و نرم در اوج میخونه

دقت کنید که این اوج با اون اوج از نظر موسیقیایی کاملا متفاوت است. در این آهنگ میبینیم که خواننده داره از رفتن معشوقش دائم شکایت میکنه و یه هو وارد اوج خوانی میشود. اینکه ایشان زیاد نرم نمیخونه این به نظر بنده نظر آهنگ ساز بوده به خاطر اینکه بتونه حس رفتن معشوق رو با هیجان و ختی عصبانیتی که خارج از کنترل فرد است، ترکیب کند و به همبن خاطر عین آدم عصبانی ای که نمیتونه نرمال رفتار کنه، اینجا هم خواننده انگار از شدت ناراحتی داره فریاد میکشه
این آهنگ و این اوج بیشتر تکیه اهنگسار برای ایجاد حس بوده و نه به رخ کشیدن توانایی خواننده در اوج خودن، و به نظر این حقیر خواننده به خوبی تونسته این خس رو ایجاد کند