چون ملک سـاخته خود را به پر و بال دروغ/ هــمـه دیوند که ابلیــس بود مـهـترشان
همه قلبند و سیه چون بزنی بر سر سنگ/ هین چرا غره شدستی تو به سیم و زرشان
شــیرمردا تو چه ترسی ز ســگ لاغرشان/ بر کش آن تیغ چو پولاد و بزن بر سرشان
***
و دیگر هیچ...