هرکسی انتقاد کرده زیرش یه عده حمله ور شدن و بهش عنگ تخریبگری زدن!
یعنی دموکراسی تو طرفدارای خواننده های نسل جدید موج میزنه!
آلبوم رو گوش کردم و اولین سوالی که برام پیش اومده اینه که چرا انقدر صداشو کش میده و میلرزونه؟! آدم تا میخواد رو شعر تمرکز کنه و ازش لذت ببره انقد صداشو کش میده و بالا پایین میکنه که رشته تمرکزت پاره میشه! این مورد رو متاسفانه آلبوم به آلبوم تو یگانه بیشتر دیدم! نمیدونم چرا. از این نظر بهترین کاراش آلبوم نفس های بی هدف و تک آهنگ های قدیمیش مثل ماه عسل هستن که خیلی زیبا و مختصر و مفید اجراشون کرده، بدون اضافه کاری و شلوغ بازی.
متاسفانه تنظیم ها خیلی یکنواخت و گاهی اوقات خسته کنندن! آدمو مجبور میکنن ناخودآگاه وسطای ترک بره ترک بعدی؛ اینو در حالتی در نظر داشته باشید که تو بعضی ترک ها هم یه بیت انقدر تکرار میشه اعصاب آدم رو خورد میکنه!
ولی ملودی ها خوبن. یگانه انصافا ملودی های خوبی واسه خودش میسازه اما ترانه و تنظیم در سطح ملودی هاش نیستن. البته از نظر من! نگید اومده تخریب کنه!