واقعا مراسمی بود که دلم میخواست هر لحظه بزنم تو گوشم تا باورم بشه خواب نیست،زیر سقف رویایی تالار وحدت با اسطوره هایی که اسمشون به تنهایی ستونهای موسیقی ماست.واقعا باید مخزن می بود،هوای توی سالن رو یادگاری جمع میکردیم.نفس این بزرگا حق موسیقی ماست