اینروزا چیزی به نام تهیه کننده نداریم و به قول بهروز صفاریان اغلب شکارچین. باید تاسف خورد که بازار موسیقی رو جیب این اشخاص تعیین میکنن. این اثر رو همین آقایون بیان تحلیل کنن. از شعر ملودی تنظیم و صدای خواننده و به مردم بگن که چطور به نتیجه رسیدن که ایشون استعداد موسیقایی هستن. البته شعر که چه عرض کنم.تنها سه بیت کلمات سر هم شده شعر یک آهنگ. بازم متاسفم. صد شرف به کوچه بازاریهای ده ۵۰ و ۶۰ . حداقل صدای یه ساز زنده با پنجه های هنرمند شنیده میشد.