موسیقی ما - مهرداد نصرتی از خاص‌ترین آدم‌های موسیقی است. یک آهنگساز موفق و همیشه متفاوت که به تازگی پا به میدان خوانندگی هم گذاشته است. مهرداد نصرتی همیشه حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشته. از اولین آهنگ‌های منتشر شده‌اش مثل «یه مسجد» با صدای امیر تاجیک، تا «راز» با صدای ناصر عبداللهی، از «نمی دونی» و «منو ببر به دنیامو» با صدای احسان خواجه امیری تا یکی دو آهنگی که به تازگی با صدای خودش منتشر کرده، همیشه جلوتر یا به عبارت دیگر خاص‌تر از دیگران بوده. این گفتگو به بهانه انتشار دو قطعه با صدای مهرداد نصرتی انجام شد. از موسیقی و ترانه و امروز و دیروز گفتیم و گفتیم و البته به پایان نرسیدیم. خوانندگی آغاز تازه‌ای برای ارائه هنر و استعداد این اسم خاص موسیقی است.
 

• اخیراً دو قطعه به خوانندگی خودت به انتشار رسیده که هم مردم دوستش داشته‌اند و هم اهالی موسیقی. نکته جالب در اینجاست، آهنگسازی که از موفق‌ترین‌های این سال‌ها بوده و به موفقیت تعدادی از خواننده‌ها کمک کرده حالا خودش وارد این میدان شده. جرقه خواننده شدنت از کجا و چگونه زده شد؟

خواندن چیزی بود که از کودکی با آن درگیر بوده‌ام. از دوران مدرسه و سرودهای جنگ و برنامه‌هایی که این ور آن ور اجرا می‌کردیم تا به امروز. به هر حال نوع موزیکی که من در آن دوران می‌پسندیدم یعنی لحن پاپ چیزی نبود که در آن دوران وجود داشته باشد و از طرفی صدای من اصلاً قابلیت خواندن کارهای سنتی را نداشت چون فرم خوانندگی‌ام فرم دیگری است. گذشت و گذشت تا اینکه موسیقی پاپ آزاد شد و من هم شروع به فعالیت کردم. اولین کارم هم یک آلبومی بود به اسم «کولی» که برای خودم تولید کردم. در سال ۱۳۸۰ و خیلی ازدوستانم هم کمکم کردند. اما با نظرسنجی که آن دوران با ناصر عبدالهی انجام دادم به این نتیجه رسیدم که این آلبوم را منتشر نکنم. ناصر عبدالهی به من گفت این کار را نکن. نگاه ناصر این بود که صدای من به کیفیت و لحنی برسد که متعلق به خودم باشد و من آن موقع این خصوصیت را نداشتم. من این جنس صدای امروزم را نداشتم و فقط داشتم از یک سری پارامترهایی که از گذشته شنیده بودم استفاده می‌کردم.اما الان به حرف ناصر رسیدم. می‌توانم با یک لحن خاص و تمبر خاصی خودم را به مخاطب بشناسانم. در ملودی‌هایی که برای خواننده‌های دیگر ساختم خیلی وقت‌ها تحریرهایی مختص به خودم داشته‌ام که خواننده‌هنگام اجرا آن تحریرها را اجرا کرده و بعدا که کسی صدای من را شنیده پیش آمده که به من گفته چرا فلان جای آهنگ را مثل فلان خواننده خواندی. در صورتی‌که این‌طور نیست و آن خواننده بوده که تحریر من را عینا اجرا کرده. این مسئله اما ثابت کردنش یک مسئله کمدی‌ای در ذهن مخاطب می‌شود.
 

• البته وقتی قطعات مختلفی با صدای خودت منتشر شوند آرام آرام این مسئله برطرف می‌شود.

بله. کم‌کم دارد جا می‌افتد. من احساس کردم که این پتانسیل را دارم که هم می‌توانم آلبوم‌های متعدد داشته باشم و هم این‌که می‌توانم روی استیج اجرای خوبی داشته باشم جای خوشحالی دارد نتیجه‌ای که دارم از کارم می‌گیرم خیلی خوب است. تصمیم گرفتم حضور پررنگی در زمینه خوانندگی داشته باشم.
 

• آیا آلبومی در دست انتشار داری؟

تقریبا آلبومم به اتمام رسیده و تا پایان سال قطعا میکس و مسترها هم به پایان می‌رسد. اسم آلبوم فعلا «زندگی واقعی» است. با شعری از مونا برزویی. در این آلبوم تنظیم‌کننده‌های خیلی خوبی با من همکاری داشته‌اند مثل بهروز صفاریان، فرشاد حسامی، زانیار، هومن نامداری، امیر جمال فرد، رامین عبداللهی و احتمالا بهروز علیاری. بیشتر تنظیم‌ها را هم رامین عبداللهی انجام داده و تمام ملودی‌ها از خودم است. پنج‌ تا از ترانه‌ها از حسین غیاثی است و دیگر ترانه‌ها از مریم اسدی، مونا برزویی، نیلوفر حسین‌خواه و امیر پیرنیان است این آلبوم را با هماهنگی و همراهی آوای هنر جناب آقای جلیل‌پور دارم کار می‌کنم.
 

• آیا از این پس حضوری دائمی در عرصه خوانندگی خواهی داشت؟

اگر میل خودم را بپرسی بله، اما نمی‌دانم تقدیر چه خواهد شد. من قطع به یقین در موزیک خواهم ماند چون یک آهنگسازم و کارم موزیک است. خواندن را خیلی دوست دارم.
 

• واکنش خواننده‌هایی که برایشان در این سال‌ها آهنگسازی کرده‌ای نسبت به خوانندگی‌ات و انتشار دو قطعه با صدای خودت چه بوده؟

خب تمام این خواننده‌ها از دوستان من هستند. همه‌شان طبیعتا به عنوان یک دوست از خوانندگی‌ام خوشحالند اما یک نگرانی دارند و آن هم این است که امکان دارد از این به بعد ملودی‌های خوبم را به آنها ندهم و خودم بخوانم. این مسئله را به طور مستقیم هم به خودم اعلام کرده‌اند. حرفشان هم منطقی است اما کم‌کم این مسئله جا خواهد افتاد.
 

• در بین خواننده‌های مطرحی که در این سال‌ها با آنها همکاری داشتی مثل رضا صادقی، احسان خواجه‌امیری، سعید شهروز یا دیگران آیا کسی بوده که مثل ناصر عبداللهی با خوانندگی‌ات مخالف باشد؟

بحث ناصر عبداللهی بحث دیگری است. ناصر بزرگتر و مهتر من بود. مرشد من بود. من برای گرفتن مجوز آلبوم «کولی» خیلی زحمت کشیدم و یادم هست یکی از آهنگ‌ها را 17 بار تغییر دادم اما وقتی ناصر گفت نخوان مجوز آلبومم را در حیاط وزارت ارشاد پاره کردم. قطعا آن زمان، زمان خواننده شدنم نبوده و شاید مثل خیلی از خواننده‌هایی که آن موقع کار می‌کرند و الان هیچ اثری ازشان نیست احتمال داشت من هم به چنین سرنوشتی دچار شوم.
 

• مهرداد نصرتی همیشه بسیار با دقت و با وسواس کار می‌کند. حتی چند سال پیش یک نشست خصوصی ترانه هم داشتی و با تعدادی از ترانه‌سراهای خوب می‌نشستی و کار کارگاهی می‌کردی. همه ما هم می‌دانیم که خیلی وقت همکاری‌ات با یک خواننده را به دلیل برآورده نشدن توقعاتت در اجرا کنسل کرده‌ای. آیا آلبومت را با همین وسواس تولید کرده‌ای؟

قطعا همین‌طور است به هیچ‌وجه کم دقتی نکرده‌ام. موفقیت قطعه «راز» با صدای ناصر عبداللهی برایم یک تجربه جالبی بود. یادم هست آن موقع تهیه‌کننده و حتی ناصر نسبت به تنظیم خلوت آن کار نگران بودند اما به ناصر گفتم به من اعتماد کن و خوشحالم که نتیجه خوبی داشت و «راز» با موفقیت زیادی روبه‌رو شد. در این آلبوم هم همین وسواس را داشته‌ام.
 

• الان که در شرف انتشار آلبومت هستی وضعیت موسیقی امروز را چگونه می‌بینی؟

الان افراد ناکارآمد زیادی در موسیقی مشغول به فعالیت هستند. اما متاسفانه از دست ما هم خارج است. شبکه‌های ماهواره‌ای دارند موزیکی را به مردم ارائه می‌دهند که هیچ سلامتی ندارند اما چون با تصویر همراهند و مدام تکرار می‌شونددیده و شنیده می‌شوند و متاسفانه این‌جور کارها سرلوحه موزیک امروز شده‌اند. کاشکی ما هم یک شبکه موسیقی در اختیار داشتیم و می‌توانستیم به همه جای دنیا ثابت کنیم که موسیقی خوب ایرانی به چه شکل است. لازمه موزیک امروز، تصویر است. در همه جای دنیا به این شکل است چون تصویر می‌تواند موزیک را کاملا در ذهن شنونده جا بیندازد حتی به شکل غلط. یک سری از خواننده‌های امروز با وجود موفقیتی که دارند نماینده موسیقی ما نیستند. مثلا هیچ خانواده‌ای قبول نمی‌کند که فرزندش حرف‌هایی را بزند که امثال ساسی مانکن و تتلو در آهنگ‌هایشان می‌زنند، اما رسما داریم گوش می‌کنیم و برایمان دارد جا می‌افتد.

در موسیقی این گروه واژه‌های نامناسب زیادی بیان می‌شوند که مورد قبول هیچ خانواده‌ای در جامعه ما نیست از طرف دیگر در وزارت ارشاد ما مجبوریم که از خیلی کلمه‌های بدیهی فاصله بگیریم. ما اگر امکان ارائه کارهایمان را به شکل مناسب و به همراه تصویر دلاشته باشیم مطمئن باشید حرف‌های زیادی برای گفتن خواهیم داشت و این موسیقی ماهواره‌ای حال حاضر را از سکه خواهیم انداخت، ما این توانایی را داریم. همان‌طور  که در حال حاضر موسیقی و ترانه خارج کشور توسط بچه‌های داخل سرپا مانده، ترانه‌سراها و آهنگسازهای خارج کشور دیگر حرفی برای گفتن ندارند. اما در خارج کشور تنها چند خواننده خوب داریم که صداهای ماندگاری هستند.
 

• آیا به آینده امید داری؟

قطعا. الان در شرایط فعلی و در دولت جدید اوضاع خیلی بهتر شده. مجوز‌ها بهتر صادر می‌شوند و مطمئنم که شرایط بهتر خواهد شد. در حال حاضر کنسرت‌های زیادی داریم که با موفقیت‌های ویژه برگزار می‌شوند و این نشان می‌دهد که مردم موسیقی داخل ایران را پذیرفته‌اند و دوست دارند و برایش هزینه می‌کنند. این اتفاق خیلی خوبی است که باید ازش به درستی استفاده کرد. ای کاش یک صنف موسیقی تشکیل شود و این صنف به درستی از اهالی موسیقی حمایت کند. الان حتی در همین دوبی قوانینی وجود دارد که خواننده را ملزم می‌کند که درصدی از درآمدش از برنامه‌ها و کنسرت‌هایش را به ترانه‌سرا و آهنگسازش بدهد. در ایران اما این چنین نیست. خواننده میلیارد میلیارد پول درمی‌آورد اما هیچ چیزی نصیب سازندگان اثرش نمی‌شود. به همین خاطر است که کمتر به خواننده مطرح آهنگ می‌دهم. چون می‌دانم از نظر اقتصادی هیچ سودی از موفقیتش نخواهم داشت. دغدغه‌ اقتصادی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های موسیقی امروز است. وقتی این حق و حقوق وجود داشته باشد من آهنگساز هم می‌توانم وقت بیشتری برای کارهایم بگذارم چون می‌دانم که برای همیشه برایم سود خواهد داشت. این مسئله یکی از مسائل موجود در موسیقی است که یک صنف می‌تواند حلش کند.
 

• با توجه به حساسیتی که در زمینه ترانه داری و همان‌طور که اشاره کردم مدتی هم نشست‌هایی کارگاهی در زمینه ترانه داشتی چه نظری درباره وضعیت شعر و ترانه در موسیقی امروز داری؟

چرا این مسئله در موسیقی ما باب شده که اگر در یک قطعه فقط ترانه خوب باشد کافی است و مهم نیست که موسیقی آن قطعه ایراد داشته باشد؟ یک وقت‌هایی برای اینکه مقابل این جریان باشم می‌گویم ترانه برای من اولویت سوم را دارد. اولویت اول ملودی است. خیلی از کارهایی که در این دهه‌ها باقی مانده‌اند به خاطر ملودی‌شان بوده و بعد به خاطر تفکری بوده که در شعرهایشان داشته‌اند. در دوران طلایی موسیقی پاپ در گذشته، ترانه‌سراها، کنار آهنگسازها زندگی می‌کرده‌اند و با هم کار می‌کرده‌اند. تفکر، تفکر یک فرد نبوده. الان اما این‌طور نیست. خیلی از بخش‌های یک قطعه فدای ترانه می‌شوند یا بالعکس. انگار فقط حرف زدن برای مردم مهم است. باید توجه داشته باشیم که نباید ملودی وتنظیم را فراموش کنیم. بسیاری از ملودی‌ها و تنظیم‌های امروز شبیه هم هستند. چرا یک دفعه سیروان از دیگران متمایز می‌شود؟ چون دارد کاری را انجام می‌دهد که دیگران انجام نمی‌دهند. حتی در ترانه‌ها این مسئله دیده می‌شود که بسیاری از ترانه‌ها شبیه هم شد‌ه‌اند.
 

• یک مسئله هم وجود دارد. در حال حاضر تعداد ترانه‌سراهای خوب بسیار بیشتر از تعداد آهنگسازها و تنظیم‌کننده‌های خوب است. به نظرت دلیل این اتفاق چیست؟

 وقتی می‌شود با یک کامپیوتر عادی چند تا VSD و صدا را کنار هم بگذاری و اسم خودت را هم بگذاری آهنگساز و تنظیم و بلافاصله هم بتوانی وارد جریان بازار موسیقی شوی من احساس می‌کنم این مسئله اولین ضربه را به موزیک ما می‌زند. من کسانی را می‌شناسم که موزیک را نمی‌شناسند در حدی که حتی ساز زدن هم بلد نیستند اما به عنوان تنظیم‌کننده مشغول فعالیت هستند. تکنولوژی ارزان و ساده‌ای که در دسترس همگان قرار گرفته به نظر من خلاقیت را از بین بره است.

از طرف دیگر ملودی‌سازهای خوب ما یا خودشان خواننده شده‌اند یا اینکه اصرار دارند خودشان ملودی‌شان را تنظیم‌ کننده چون در اکثر موارد قیمت تنظیم بسیار بالاتر از ملودی است. مشکل اقتصادی است که موسیقی ما را به این ورطه کشانده من اما سعی کرده‌ام برند مهرداد نصرتی را حفظ کنم. در ملودی ساختنم دقت دارم و همچنین با خواننده‌های خوب کار می‌‌کنم. به شعر دقت می‌کنم که کاملا با موزیک همراه باشد. وقتی شعر را از موسیقی من جدا می‌کنی می‌بینی که خیلی حرف بزرگی نمی‌زند اما شدیدا با موزیک من همراه است و این مسئله خیلی برایم مهم است.
 

• حرف آخر؟

در این روزهایی که وضعیت موسیقی‌مان را می‌بینم، وقتی به خوانندگی دقت می‌کنم، وقتی استیج دوستان را می‌بینم، وقتی نوع تفکر و معرفت و رفاقتشان را می‌بینیم و عیارشان را می‌سنجم، واقعا به این نتیجه می‌رسم که جای ناصر عبداللهی خیلی خالی است. من هنور کسی را نمی‌بینم که مثل ناصر عبداللهی با آن لطافت و تفکر و عشق در موسیقی حضور داشته باشد. ناصر عبداللهی یک هدیه بزرگ از طرف خدا بود. کاش خداوند دوباره چنین هدیه‌ای به ما بدهد.