موسیقی ما - حمید حامی از هنرمندان شاخص موسیقی پاپ کشورمان است که تجربه همکاری و شاگردی استاد بابک بیات را در کارنامه هنری خود دارد. این هنرمند سرشناس که سال گذشته آلبوم موفق «یک لحظه عاشق شو» را که با استقبال خوب اهالی موسیقی روبه‌رو شد را روانه بازار کرد در سالگرد درگذشت بابک بیات در برنامه تلویزیونی رادیو هفت حاضر می‌شود. حامی همچنین یادداشتی برای این هنرمند بزرگ نگارش کرده است که در ادامه می‌توانید متن کامل آن را بخوانید:

«عشقى فاخر با صدایى که قهرمانانه معشوق را صدا مى زند. بابک بیات نه ناله ى مرثیه اى گونه اى بود که از سر ضعف ضجه جدایى سر دهد و نه یک احساس آلوده به دروغ. صداى آهنگینش بى نقاب آنچنان پاکى و صداقت را عاشقانه فریاد مى کرد که گویى یاخته هاى قلبش به صدا و کلامى استواربه زبان جارى مى شود.

به ظاهر و در اندیشه مردم استادى و آهنگسازى که آثارش ورد زبان نسل‌ها هستند اما این تنها ظاهر ماجراست، غافل از اینکه او اسطوره اى است که جهت و جریان موسیقى بى بنیاد این روز‌ها را به سمت بنیاد‌هایش سوق مى دهد، او که هنوز هست جریان سازى است در هنرى که پیکر ناتوانش حتى از اسم ایشان جانى تازه مى گیرد.

بابک بیات پدر معنوى من و الگویى است براى ثابت قدم بودن و ماندن‌ام در مسیر تفکر و ایمان به هنر واقعى، هنرى که به حضور بى حضورش زنده است و زنده مى ماند.

از آشنایى رویایى من با بابک بیات کمى بیشتر از ١٣ سال مى گذرد، این سال‌ها گاهى به غصه دورى و گاهى به عشق نزدیکى، آشنایى و شوق از بخت بزرگم گذشته است. اما مرگ تلخ او نه چون مرگ بابا ولى کم از غم آن نبوده است چرا که پشتوانه اى که از ابتداى آشنایى، پدرانه مرا صدا صدا مى زد و مغرورانه و با صلابت همچون آثارش دست نوازش مى کشید، دیگر خاموش شده بود و این خاموشى نه فراموشى و چراغى است که تا موسیقى در ایران زنده است شعله ور خواهد ماند. خاموشى تنها براى اندامى که از جنس خاک بود و نه براى احساس پاکى که ریشه‌هایش آسمانى است، براستى گاهى وقتى به آثارش گوش مى دهم، عجبم از اینکه: چگونه ممکن است که آیا یک موجودى از جنس خاک را توان خلق چنین آثارى آسمانى باشدو به خود مى گویم که هنر متعهد و حقیقى نه ساخته ى عضلات و استخوان‌ها و نه دست و مغز و اندام‌ها هستند که از عالمى دیگر سرچشمه مى گیرند.

من کمترین، مدیون و سرسپرده ى اسطوره ى همیشه‌ام هستم و براى روح آرام و آمرزیده‌اش طلب آرامش و آمرزشى بیش دارم.

حامى
۵ آذر ٩٣»