موسیقی ما - «مانی جعفرزاده» که این روزها همراه با دو آهنگساز دیگر – یکی اهل کانادا و دیگری ایرانی- کانادایی-  نوشتنِ اثری با نام «آوازهای توی سیاهی» برای کوارتت زهی «Winderemere» را به پایان برده، دراما موزیک «روایت عاشقی خیاط خیابان لاله‌زار در گیر و دار سقوط دکتر مصدق» را اواخر سال جاری به روی صحنه خواهد برد.

او هیچ‌وقت «تورنتو» را ندیده، آهنگساز کانادایی هم «تهران» را؛ اما «مهدی رضانیا» در هر دو کشور زندگی کرده است، حالا این سه آهنگساز قرار است اثری درباره‌ی مهاجرت بنویسند با نام «از تهران تا تورنتو». هر کدام یک کوارتت و هر سه‌ی این کوارتت‌ها هشتم آذر ماه -29 نوامبر- اجرا خواهد شد. او اسم اثر خود را «آوازهای توی سیاهی» گذاشته است و درباره‌ی آن توضیح می‌دهد: «این اثر سه موومان دارد؛ اما از آنجا که کارهای من همیشه از کلام بهره برده، دو بند از اعلامیه‌ی حقوق بشر – 13 و 15- را استفاده کرده‌ام. بندهایی که تاکید می‌کند هر کس حق دارد کشور خودش را ترک کند و دوباره به آن باز گردد و هر کس حق دارد ملیت داشته باشد. موومان اول «نریشن» ندارد و در موومان‌های دیگر این بندها به زبان انگلیسی اجرا خواهد شد.»

کوارتت زهی «Winderemere»، «صدای مناظر مخدوش» او را که اردیبهشت ماه منتشر شد، شنیده و او را برای نوشتن این قطعه انتخاب کرده است. حالا او از طریق «اسکایپ» مدام در جریان تمرین اعضای گروه قرار می‌گیرد. «جعفرزاده»  امتیاز این اثر را به کوارتت زهی کانادایی واگذار کرده است؛ اما بعد از آن این احتمال وجود دارد که در ایران اجرا شود. در کوارتت «Winderemere» که از سال 2005 شکل گرفته؛ Elizabeth Loewen Andrews (ویولن)، Michelle Odorico (ویولن)، Anthony Rapoport (ویولا) و Laura Jones (ویولنسل) حضور دارند.

اما او اواخر سال جاری «داستانِ عاشقىِ خياط خیابان لاله‌زار... » را اجرا می‌کند. او این اثر را برای ارکستر زهی، خواننده و چهار راوی نوشته است. اثری که تهیه‌کنندگی آن را «محمدحسین توتون‌چیان» برعهده خواهد داشت و تاکید می‌کند که اثر را با هیچ نگاهی نباید اثری «سیاسی» دانست، بلکه اثری است کاملا عاشقانه: «متن این اثر چون اثر قبلی از خود من است و حتی از آنجا که شعری از ادبیات کهن پیدا نکردم که با حال و هوای این اثر مطابقت داشته باشد، دو غزل نیز برای آن سروده‌ام. اجراگردانی کار را نیز خودم انجام خواهم داد؛ اما رهبری را به کس دیگری واگذار می‌کنم.» جعفرزاده در این اثر داستان فردی را تعریف می‌کند که در کودتای 28 مرداد، عشقِ خود را گم کرده است و در این میان، روایت عشق گمشده‌اش را بیان می‌کند. اثر از دستگاه «همایون» شروع می‌شود و به آن هم ختم. او می‌گوید «دراما موزیک» که در تجربه‌های اخیر او به چشم می‌خورد، در تاریخ موسیقی ایران سابقه‌ای طولانی دارد و عاشیق‌های آذربایجان و بخشی‌خوان‌های جنوب خراسان مدت‌های طولانی است که از این شیوه بهره برده‌اند.

مانی جعفرزاده آهنگساز، نویسنده و پژوهشگر ایرانی است. او برای تحصیل نزد کسانی چون وارطان ساهاکیان، فرهاد فخرالدینی، شاهین فرهت، شریف لطفی و احمد پژمان دانش موسیقی را فراگرفته و در تاریخ هنر شاگرد آیدین آغداشلو بوده و در ادبیات از جلسه‌های کارگاه شعر و قصه رضا براهنی بهره برده است.