از اون روزها که با کاوه آفاق اشنا شدم و البوم استرس گروه د ویز رو گوش میدادم گمونم 4 . 5 سالی گذشته. چقدر این صدا متفاوت بود.چقدر متفاوت تر می خوند! اتاق آبی ته عاشقانه بود. وقتی ویدئوش رو دیدم متوجه شدم که قبلا این ویدئو رو از پی ام سی دیدم , ولی چرا لذتش رو درک نکردم؟ لذت راک شیرین با صدای شیرین تر !
حالا خوشحالم که بالاخره با تمام مصائب و مشکلات و جدایی ها و … کاوه افاق اولین البوم رسمی با (عبارت نامانوس مجاز بر روی مجموعه اثرش ) روانه بازار موسیقی کرده. کسی که البته خوندنش از تهران با تفسیر پنهون بودن نون خونه زیر چین دامن یا شرح هنرمندانه روزمرگی در صبح٬ظهر٬شب با اون تنظیم معرکه و یا ساز زدنش توی خیابون های تهران برای زلزله زده های اذربایجان که (هنرمندانه ترین تصویر هنرمند بودن بود) در قاموس این ارشاد و این ممیزی های بدون توجیه نمی تونست مجاز بشمار بیاد.
ای کاش فضای اجتماعی کارهاش بتونه با مجاز شدنش هم ادامه پیداکنه. چون از لابلای اهنگها دغدغه اجتماعی این ادم کاملا پر رنگ و پیداست.
با توجه به اینها میشه البوم رو باز نکرده فهمید که این البوم با گذشتن از فیلتر ارشاد, زلالترین خواسته ی عمو ممیزی هست !
به هر حال کاوه افاق اومده که راک ایرانی از انحصار و نمایش یکی دو ادم محدود دربیاد.
به امید مجاز شدن یک کاوه دیگه که از خانواده یغمایی هاست